W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Jan Wang, seminarzysta i męczennik z III Zakonu (1885-1900). Urodził się w Wenszu, w prowincji Szansi, 25 II 1885 r. jako syn Józefa i Cecylii Liu, którzy byli już chrześcijanami. Jan otrzymał solidne wychowanie religijne. W wieku 10 lat wstąpił do niższego seminarium, gdzie był najmłodszy, dlatego porównywano go do św. Alojzego Gonzagi. Rychło został ulubieńcem nauczycieli i kolegów, z charakteru pogodny, radosny i pobożny. W 1897 r. uczestniczył
w kongresie misyjnym w Turynie. Przyjął tonsurę i złożył profesję w III Zakonie św. Franciszka. Kiedy przebywał w więzieniu, zabawiał się różnymi grami
i zapraszał kolegów do wspólnej radości. W pewnej chwili jego rektor św. Eliasz Facchini powiedział: „Janku, to nie jest czas na zabawy, albowiem zbliża się godzina męczeństwa”. Uśmiechnięty Jan odpowiedział: „Ojcze, dlaczego mamy się smucić? Gdy nas zabiją, czyż nie pójdziemy do raju? A to jest najlepszy powód, aby się radować”. Mając 15 lat i 4 miesiące, został ścięty 9 VII 1900 r. Papież Pius XII zaliczył go do grona błogosławionych dnia 24 XI1946 r.,
a kanonizował Jan Paweł II dnia 1 X 2000 r. w grupie 120 męczenników chińskich.
Również 14 kwietnia Bł. Izabela Calduch Rovira, dziewica i męczennica z II Zakonu (1882-1937). Urodziła się 9 V 1882 r. w Alcali de Chivert,
w diecezji Tortosa (Hiszpania) w rodzinie Franciszka Calduch Roures’a i Amparo z domu Rovira Marti jako ostatnia z pięciorga rodzeństwa. Dzieciństwo spędziła w środowisku głęboko chrześcijańskim. Wykazywała się wtedy miłosierdziem wobec potrzebujących. Razem z przyjaciółką nosiła posiłki pewnej staruszce, której pomagała też w porządkach domowych i w utrzymaniu higieny osobistej. W młodości przyjaźniła się z pewnym młodzieńcem, również głęboko wierzącym; zerwała jednak ten związek, aby obrać drogę życia zakonnego, zawsze jednak za zgodą rodziców. Wstąpiła do klasztom Kapucynek w Castellón de la Piana, przyjmując habit zakonny w 1900 r. Śluby czasowe złożyła 28 IV 1901 r., a wieczyste 30 V 1904. Charakteryzowała się spokojnym i miłym temperamentem, była zawsze radosna. W klasztorze spełniała obowiązki mistrzyni nowicjatu, oddając się im z wielkim zapałem, aby jej wychowanki mogły stać się wzorowymi zakonnicami; nigdy nie czyniła różnic pomiędzy nowicjuszkami. Została wybrana na następne trzechlecie, którego nie dokończyła z powodu rewolucji. W chwili jej wybuchu s. Izabela udała się do Alcali de Chivert (Castellón), gdzie mieszkał jej brat kapłan, Mojżesz Emanuel, który później również miał zginąć. Podczas swego pobytu w tej miejscowości oddawała się pracy i modlitwie. Tam też została aresztowana 13 IV 1937 r. przez grupę milicjantów rewolucyjnych, razem z franciszkaninem o. Emanuelem Gelim. Obydwoje odprowadzeni do miejscowego komitetu, byli znieważani i brutalnie traktowani. Siostra Izabela została zamordowana 14 IV 1937 r. w Cuevas de Vinromá (Castellón) i pochowana na tamtejszym cmentarzu. Jan Paweł II beatyfikował ją 11 III 2001 r. w Rzymie w grupie 233 męczenników hiszpańskich.
W kościele Powszechnym:
W Rzymie św. Tyburcjusza, męczennika. Jakkolwiek Pasja św. Cecylii, która o nim opowiada, uznana została za fabularną, posiadamy wczesne świadectwa jego kultu. Był pochowany w katakumbach Pretekstata.
W Lyonie św. Lamberta, biskupa. Wstąpił do opactwa w Fontenelle, gdzie rychło obrano go opatem. Później powołano go na następcę Geneziusza, biskupa Lyonu. O jego pontyfikacie wiele nie wiemy. Zmarł w r. 688.
W Schiedam pod Rotterdamem św. Ludwiny. Obdarzona nieprzeciętną urodą, w wieku piętnastu lat nieszczęśliwie złamała żebro. Odtąd nie wstała już z łoża boleści. Wśród nie kończących się cierpień wzrastała nieustannie w cnocie i wznosiła się po stopniach łask modlitewnych. Stała się dzięki temu jedną z wielkich misiyczek swego wieku, podziwiana przez współczesnych m. in. przez Tomasza a Kempis. Zmarła w r. 1433. Fascynowała później wielu pisarzy, także sławnego Huysmansa, który pozostawił nam oryginalną biografię wielkiej mistyczki.