W rodzinie Franciszkańskiej:
Św. Franciszek Czang, męczennik z III Zakonu (1840-1900)
Franciszek miał 60 lat, kiedy odważnie poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie. Był średnio zamożnym rolnikiem; jego życie upływało na ciężkiej codziennej pracy w polu. Częsty kontakt z przyrodą podniósł jego umysł i serce do Stwórcy, któremu poświęcił swe życie i trud codziennej pracy Ożenił się i miał liczną rodzinę. W wieku 52 lat przyjął posadę furtiana w sierocińcu w misji franciszkańskiej. Na ustach miał zawsze uśmiech i dobre słowo, chociaż posługa furtiana to rzecz trudna i delikatna. Spełniał także inne polecone mu prace, jak sprzątanie domu, pomoc w kuchni i w jadalni, zawsze uśmiechnięty i radosny. Na jego prośbę został przyjęty do III Zakonu. Wiernie zachowywał regułę i inne zobowiązania. Szczególnym nabożeństwem pałał do Matki Bożej. Dnia 6 VII 1900 r. został aresztowany i przewieziony do więzienia Kung-koang („Miejsce niebiańskiego pokoju”), gdzie skazano go na śmierć
Papież Pius XII beatyfikował go 24 XI 1946 r., a kanonizował Jan Paweł II dnia 1 X 2000 r. w grupie 120 męczenników chińskich.
W Kościele Powszechnym:
W Irlandii św. Patryka, apostoła i patrona tego kraju. Urodził się w tej części Brytanii, która należała do cesarstwa. Gdy miał lat szesnaście, uprowadzono go do Irlandii. Nieco później zbiegł i udał się na kontynent. Przebywa! u św. Germana w Auxerre, a także w Italii i na wyspach Morza Tyrreńskiego. W końcu wyznaczono go na następcę biskupa Irlandczyków, Palladiusza. Pracę ewangelizacyjną dostosował do warunków miejscowych. Ale jej szczegółów nie znamy. Nie wiemy też z pewnością, czy to on założył stolicę biskupią w Armagh. Krytyki, z jakimi się spotkał, odpiera! w oryginalnym piśmie Confessio. Ostatnie lata spędził w jakimś klasztorze. Zmarł między r. 457 a 493. Jego życiorys spowito w bogate i oryginalne legendy.
W Chalon-sur-Saone św. Agrikoli, biskupa. Był współczesnym Grzegorzowi z Tours, który też sporo o niirs opowiadał. Brał udział w kilku synodach, a diecezją rządził około 30 lat. Zmarł w r. 580, gdy miał ponad 80 lat.
W Nivelles, w Brabancji, św. Gertrudy. Była córką św. Idubergi, założycielki klasztoru. Gdy podrosła matka powierzyła jej rządy. Okazały się szczęśliwe, bo klasztor zasłynął z wiedzy, gorliwości i dobroczynności. Tymi zaletami promieniował także później. Gertruda zmarła w r. 653 lub 659. Czczono ją niemal w całej średniowiecznej Europie, o czym m. in. świadczą wczesne wezwania kilku kościołów na ziemiach polskich. Żywe do niej nabożeństwo miały także nasze Piastówny.