17 października

wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Baltazar z Chiavari, kapłan z I Zakonu (1420-1492)
Urodził się w 1420 r. w Chiavari (Włochy) w rodzinie hrabiowskiej. Rodzice jego byli pobożni i religijni. Jako chłopiec wstąpił do braci mniejszych. Potem studiował, doktoryzował się w teologii i przyjął święcenia kapłańskie.
Odważny i aktywny, najpierw był gwardianem, a potem ministrem prowincjalnym w Genui, nadto gorliwym i dobrym kaznodzieją. Zdawało się, że przed nim wspaniała kariera, tymczasem poważnie zaatakował go gościec stawowy, doprowadzając do paraliżu. Przybity do łoża boleści, ćwiczył się i wzrastał duchowo. W klasztorze w Binasco koło Mediolanu wnosili go na rękach do kościoła i tam przebywał całymi godzinami, modląc się i rozmyślając. Zanoszono go również do lasu, gdzie spowiadał wiernych, udzielał porad i pocieszał. Każdego dnia bracia wnosili go do chóru na odmawianie brewiarza oraz by mógł uczestniczyć we Mszy św. i spowiadać wiernych. Ojciec Baltazar łączył swoje cierpienia fizyczne i moralne z cierpieniami miłosiernego i pokornego Jezusa w intencji nawrócenia grzeszników. Przez wiele lat cierpliwie, z poddaniem się woli Bożej i pogodnie zno-sił swoje w chorobie męczeństwo. Umarł 17 X 1492 r. Papież Pius XI potwierdził jego kult 8 I 1930 r.

W Kościele Powszechnym

W Rzymie św. Ignacego, męczennika. Był biskupem An­tiochii. Aresztowano go za Trajana i wysłano do Rzymu. Z dro­gi słał listy do kościołów Małej Azji i gminy rzymskiej. Od­zwierciedliły się w nich jego żarliwość, entuzjazm jego wiary, przywiązanie do Kościoła oraz uczucia mistyka przeżywającego swe męczeństwo. Poniósł je na arenie w Rzymie w r. 107. Na Zachodzie przez długi czas wspominano go pod dniem 1 lutego. Ostatnio sięgnięto do świadectwa najstarszego — Breviarium Sy-riacum; stąd właśnie termin dzisiejszy.

W Valenciennes, we Francji, jedenastu zakonnic umę­czonych w czasie rewolucji francuskiej. Były wśród nich dwie brygidki i jedna klaryska, ale trzon grupy stanowiły urszulanki. Zginęły pod gilotyną w r. 1794. Razem z szarytkami z Arras be­atyfikował je w r. 1920 Benedykt XV.

W Mediolanie bł. Guntarda Ferrini. Pochodził z Medio­lanu. Będąc na studiach w Pawii, zwracał już na siebie uwagę dzięki harmonijnemu połączeniu inteligencji z życzliwością i po­godą. Studia uzupełniał w Berlinie. Rychło rozpoczął publikowa­nie prac naukowych. Był potem profesorem uniwersytetów w Pa­wii, Messynie i Modenie. W r. 1894 powierzono mu w Pawii ka­tedrę prawa rzymskiego. Jego życie wewnętrzne znamionowało gorące nabożeństwo do Najśw. Sakramentu, a owocowało uczyn­kami miłosierdzia i aktywnością publiczną. Zmarł na tyfus w r. 1902 w Sunie. Ciało przeniesiono później do kościoła uniwersy­teckiego w Mediolanie. Beatyfikował go w r. 1947 Pius XII.