W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Jan z Prado, kapłan i męczennik z I Zakonu (1560-1631)
Urodził się w 1560 r. w Morgovejo (Hiszpania). Przerwawszy studia na uniwersytecie w Salamance, dnia 16 XI1584 r. przywdział habit franciszkański
w Rocamador. Rok później 18 XI złożył śluby. Był dobrym teologiem i kaznodzieją. W kilku klasztorach pełnił posługę gwardiana; był też magistrem nowicjuszy i dwukrotnie definitorem. Z racji jego zdolności powierzono mu posługę kierowania nową prowincją San Diego, założoną w 1620 r. Przez 3 miesiące pełnił posługę w Mazahanie, usiłując dotrzeć do Marrakeszu. Tymczasem aresztowano go i doprowadzono do stolicy 2 IV 1631 r. Przedstawiony nowemu sułtanowi Mulajowi odważnie wyznał wiarę chrześcijańską. Został wtrącony do więzienia, kilkakrotnie biczowany. Podczas ostatniego widzenia z sułtanem otrzymał kilka ciosów nożem i lancą oraz wyrok stosu. Kiedy znalazł się na stosie i odważnie głosił Chrystusa, ukamienowano go. Było to 24 V 1631 r. Jego szczątki w 1637 r. sprowadzono do San Diego w Sewilli, a w 1889 r. przeniesiono do franciszkańskiego kolegium misyjnego w Santiago di Compostella. Papież Benedykt XIII beatyfikował go 24 V 1728 r.
W Kościele Powszechnym:
W Nantes, we Francji, świętych Donacjana i Rogacjana, męczenników. Nazwano ich „dziećmi nantejskimi”, ponieważ śmierć ponieśli w młodym wieku. Kiedy to nastąpiło, niestety nie wiemy. Wielu historyków przypuszcza, że około połowy III stulecia.
Na wyspie Saint-Honorat, u Lazurowego Wybrzeża, św. Wincentego z Lerynu. We wczesnych martyrologiach nie figurował. Wpisano go do nich późno, na co niewątpliwie wpłynęło znaczenie jego dziełek, odkrytych na nowo. Wincenty sformułował w nich zasady interpretacji tradycji katolickiej oraz rozwoju teologii. Zmarł jako mnich przed r. 450.
W Marrakeszu, w Maroku, bł. Jana de Prado, męczennika. Studia ukończył w Salamance. W r. 1584 wstąpił do franciszkanów-obserwantów. W kilka lat później został prowincjałem. Powziął wtedy myśl odnowienia pracy misyjnej w Maroku. Gdy następnie obrano go gwardianem w Kadyksie, rozpoczął negocjacje z sułtanem. Jego plany pokrzyżowała nagła zmiana panującego. Ujęty i pobity przez następcę, zginął na stosie w r. 1631. Beatyfikował go w r. 1728 Benedykt XIII.