W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Jakub Jan-ku-tong, współpracownik franciszkanów i męczennik (1870-1900) Jakub Jan-ku-tong był człowiekiem ubogim i ogromnej prostoty. Pracował na roli. Jego dobroć i serdeczność otworzyły mu bramy w misji, gdzie jako ogrodnik uprawiał warzywa, w które zaopatrywał misjonarzy, siostry franciszkanki, seminarzystów i dzieci w przytułkach; pomagał również w kuchni. Przy pracy często śpiewał. W taki sposób przygotowywał się do męczeństwa. Ostatni posiłek dla braci przygotował i spożył z nimi 9 VII 1900 r., a 3 godziny po nim zasiadł już przy stole błogosławionych w niebie. W wieku 30 lat został zamordowany podczas powstania bokserów, które rozlało się po całych Chinach. Zginęło wtedy ponad 300 chrześcijan. Dwudziestu dziewięciu z nich beatyfikował Pius XII 24 XI 1946 r. Wśród nich jest trzech biskupów, czterech kapłanów i jeden brat zakonny, wszyscy z Zakonu Braci Mniejszych, siedem sióstr franciszkanek misjonarek Maryi, pięciu seminarzystów franciszkańskich – Chińczyków i dziewięciu tercjarzy – katechistów i pomocników domowych. 1 X 2000 r. papież Jan Paweł II kanonizował ich razem z innymi męczennikami chińskim z XVIII i XIX wieku w liczbie 120.
Również 28 lutego Bł. Tymoteusz Trojanowski, brat i męczennik I Zakonu (1908-1942) Stanisław Antoni Trojanowski urodził się 29 VII 1908 r. w Siadłowie koło Sierpca (diecezja płocka) w rodzinie Ignacego i Franciszki z Ząbkiewiczów. Od wczesnych lat pracował na utrzymanie rodziny, która ciągle walczyła z biedą. Zdołał ukończyć zaledwie trzy klasy szkoły podstawowej . Mając 22 lata, 5 III 1930 r., zgłosił się do furty klasztornej w Niepokalanowie jako kandydat do zakonu. Tu go przyjął gwardian o. Alfons Kolbe, brat św. Maksymiliana. Po kilku miesiącach aspirantury został przyjęty do nowicjatu 6 I 1931 r. i otrzymał imię Tymoteusz. 11 II 1935 r. złożył śluby wieczyste. Pracował w Niepokalanowie przy kolportażu „Rycerza Niepokalanej” i pełnił funkcję infirmiarza. 14 X 1941 r. został aresztowany przez gestapo i osadzony na Pawiaku. Poświęcał się modlitwie, pomagał innym i ich pocieszał. 8 1 1942 r. przewieziono go do obozu w Oświęcimiu, gdzie otrzymał numer 25431. Pracował ciężko w komandzie budowlanym, przy transporcie żwiru i przebieraniu brukwi. Zapadł na zapalenie płuc i znalazł się na rewirze, gdzie zmarł 28 II 1942 r. Beatyfikował go w grupie 108 polskich męczenników z czasów II wojny światowej, 13 VI 1999 r. w Warszawie papież Jan Paweł II.
w Kościele Powszechnym:
W La Beaume, w południowej Francji, św. Romana Jurajskiego, opata. Był zrazu pustelnikiem w Saint-Claude. Gdy przystali doń inni, założono klasztor, a następnie drugi w Lou-conne. W La Beaume powstał klasztor żeński i tam Romana pochowano. Zmarł w r. 463 lub następnym.
W Yorku, w Anglii, św. Oswalda, biskupa. Wywodził się z rodziny duńskich najeźdźców. Wcześnie dostąpił godności kościelnych, ale zrezygnowawszy z nich, we Fleury nad Loarą przywdział habit mnicha. Wezwany do powrotu, został biskupem w Worcester, a potem także w Yorku. Dla dobra diecezji pracował z wielką gorliwością. Zmarł 29 lutego roku przestępnego 992. Jego życiorys napisał współczesny mu mnich.
W Akwili, we Włoszech, bł. Antonii, zwanej także Antionettą. Owdowiawszy po raz drugi, schroniła się u klarysek. Potem wysłano ją do Foligno, skąd wezwana została na przeoryszę do Akwili. W nowo założonej fundacji, której patronował św. Jan Kapistran, zaprowadziła dawną obserwę. Wiele wycierpiała z powodu syna, który tymczasem roztrwonił rodzinny majątek. Zmarła w r. 1472.