W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Maria od Pokoju, męczennica i dziewica z III Zakonu Regularnego (1875-1900)
Marianna Guiliani urodziła się 13 XII 1875 r. w Bolsenie koło Orneto (Włochy). W 11 roku życia zmarła jej mama. Przygarnęli ją do siebie krewni ze strony matki, którzy z kolei przekazali opiekę nad nią kuzynowi – kapłanowi, wicepostulatorowi generalnemu do spraw beatyfikacji i kanonizacji w Rzymie.
Tam została przyjęta przez matkę Marię od Męki Pańskiej w Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, gdzie wzrastała w mądrości, dobroci i pobożności. Stąd posłano ją do Vanves we Francji, gdzie VI 1893 r. przywdziała biały habit franciszkanek misjonarek Maryi, przyjmując imię Maria od Pokoju. Sama założycielka zgromadzenia wysłała ją do Chin jako asystentkę s. Herminii od Jezusa w domu św. Paschalisa. Gdy bokserzy wtargnęli, pierwsza zaintonowała Te Deum jako dziękczynienie za łaskę męczeństwa. Jeden z żołnierzy, który brał udział w zakatowaniu zakonnic, wyznał: „Najbardziej mnie uderzyło, o czym mówię z podziwem, że owe europejskie zakonnice umierały, śpiewając i radując się. Naprawdę wielka jest religia, która potrafi dać taką radość wobec śmierci”. Została ścięta 9 VII 1900 r. Papież Pius XII zaliczył ją w poczet błogosławionych 24 XI 1946 r., a kanonizował 1 X 2000 r. papież Jan Paweł II.
W Kościele Powszechnym:
W Newminster, w Anglii, św. Roberta, opata. Ukończywszy studia, wstąpił do benedyktynów. W r. 1135 przeszedł do opactwa w Fountains i został cystersem. Wkrótce potem założył nowe opactwo w Newminster. Stało się ono macierzą kilku następnych fundacji. Robert zmarł w r. 1159. Cystersi czcili go jako świętego przez wieki, ale o aprobatę kultu starań nie czynili. Dopiero Baroniusz wpisał go do martyrologium rzymskiego.
W Antwerpii bł. Anny od św. Bartłomieja, karmelitanki. Ulubiona powiernica św. Teresy z Avili, rychło udarowana została niezwykłymi łaskami, a wielkiej reformatorce towarzyszyła do ostatniego tchnienia. W r. 1601 stanęła na czele ekipy, którą wezwano z Francji, aby tam dokonać reformy. Współdziałała w zakładaniu kilku fundacji, ale wobec zdecydowanego oporu wielu musiała w końcu schronić się w Mons, a następnie w Antwerpii. Tam to przede wszystkim zasłynęła ze swej świętości, poważana odwiedzana przez wybitne osobistości swego czasu. Stamtąd też patronowała przeszczepieniu reformy na ziemie polskie. Zmarła w uroczystość Trójcy Przenajśw. 1626 r. Beatyfikował ją w r. 1917 Benedykt XV.
W Paryżu bł. Teresy de Soubiran. Okazała heroiczną cierpliwość, gdy na skutek intryg wykluczono ją ze zgromadzenia pod wezwaniem Maryi Wspomożycielki, które sama założyła. Zmarła poza nim w r. 1899. Zrehabilitowano ją wkrótce potem, a beatyfikowano w r. 1946.