W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Ignacy z Laconi, brat z I Zakonu (1701-1781)
Urodził się 17 XII1701 r. w Laconi na Sardynii (Włochy), w skromnej rodzinie wieśniaków Macieja Peis Cadella i Anny Marii Sanny Casu jako drugi z dziewięciu braci. Na chrzcie otrzymał imię Wincenty. Był ubogi materialnie, ale bogaty duchowo.
Mając 18 lat, poważnie zachorował i złożył ślub, że jeśli wyzdrowieje, to wstąpi do kapucynów. 3 XI 1721 r. udał się do kapucynów do Cagliari. Tydzień później przyjął habit w klasztorze św. Benedykta. Po złożeniu profesji pierwsze 15 lat swego życia zakonnego spędził w różnych klasztorach na Sardynii, pełniąc posługę kwestarza, tkał też materiały na habity dla współbraci. Cagliari było przez 40 lat polem jego przedziwnego apostołowania pełnego miłości do biednych i rybaków, wśród których zdobył niezwykłą popularność. W 1779 r. stracił wzrok. Niewidomy ostatnie 2 lata życia spędził na ustawicznej modlitwie. Zmarł w Cagliari 11V 1781 r. w 80 roku życia. Papież Pius XII beatyfikował go w 1940 r., a 21 X 1951 r. ogłosił go świętym.
Kościele Powszechnym:
W Vienne nad Rodanem św. Mamerta, biskupa. Słynął przede wszystkim z gorącej modlitwy, którą uśmierzał następstwa klęsk nawiedzających jego biskupie miasto. Z jego też inicjatywy powstać miały tzw. dni krzyżowe, rogationes, odprawiane przez wieki w trzy dni przed Wniebowstąpieniem Pańskim. Mamert zmarł prawdopodobnie w r. 477. Od średniowiecza zwano go często „zimnym świętym”.
W Neapolu św. Franciszka de Hieronymo (de Gerolamo), kapłana Towarzystwa Jezusowego, gorliwego misjonarza ludowego. Zakładając kasy chorych, kasy zapomogowe oraz stowarzyszenia pracowników, stał się prekursorem związków zawodowych. Zmarł w Neapolu w r. 1716. Pius VII beatyfikował go w r. 1806, a Grzegorz XVI kanonizował w r. 1839.
W Cagliari, we Włoszech, bł. Ignacego z Laconi, kapucyna. Był skromnym bratem-laikiem, ale rychło pozyskał sobie szacunek i uznanie wszystkich mieszkańców, wśród których prowadził kwesty. Zmarł w r. 1781. Beatyfikował go w r. 1940 Pius XII.