wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Jan Chrzciciel Triquerie, kapłan i męczennik z I Zakonu (1737-1794)
Urodził się 1 VII 1737 r. w Laval. W młodości wstąpił do franciszkanów konwentualnych. W życiu zakonnym wyróżniał się gorliwością kapłańską i wiernym zachowaniem reguły św. Franciszka. Był gwardianem klasztoru w Olonne oraz kierownikiem duchowym sióstr klarysek. Za wierność Kościołowi i papieżowi został ścięty na gilotynie 21.1.1794 r. Przed śmiercią wyznał: „Jestem chrześcijaninem, katolikiem, kapłanem i synem św. Franciszka, pragnę zachować wiarę w Chrystusa aż do śmieci”.
Bł. Józef Nascimbeni, kapłan z III Zakonu (1851-1922), współzałożyciel Zgromadzenia Małych Sióstr Świętej Rodziny. Urodził się 22 III 1851 r. w Torri del Benaco w prowincji Werona (Włochy) jako syn głęboko religijnych rodziców Antoniego, który był stolarzem i nauczycielem muzyki, i Amadei z Sartoriów. Uczęszczał najpierw do szkoły podstawowej w Torri del Benaco, później do gimnazjum w Weronie, gdzie po maturze podjął studia filozoficzno-teologiczne. 9 VIII 1874 r. został wyświęcony na kapłana i wysłany do wioski San Piętro de Lavagno jako katecheta. Okazał się gorliwym duszpasterzem, zabiegającym o doczesne udogodnienia dla swoich parafian. Przyczynił się do powstania urzędu pocztowego, drukarni, kasy oszczędnościowej, wprowadzenia elektryczności, wodociągów i powstania samodzielnej gminy. Był doskonałym kaznodzieją, lubianym katechetą w szkole, gorliwym szafarzem sakramentów i niestrudzonym propagatorem nowych powołań kapłańskich. 4 XI 1892 r. wraz z Marią Dominiką Mantovani założył Zgromadzenie Małych Sióstr Świętej Rodziny, oparte o regułę III Zakonu św. Franciszka, mające za cel opiekę nad chorymi. Był budowniczym nowego kościoła parafialnego i całego zaplecza dla ożywienia życia stowarzyszeń religijnych wraz z miejscem zabaw dla dzieci i młodzieży.
W Kościele Powszechnym:
W Rzymie przy drodze Nomentańskiej św. Agnieszki, męczennicy. Ofiarę z życia złożyła w czasie ostatniego wielkiego prześladowania, a więc w latach 304—306. Podobno miała wówczas zaledwie trzynaście lat. Posiadamy wczesne świadectwa jej kultu oraz nieco późniejsze panegiryki, wygłaszane przez Ojców Kościoła.
W Tarragonie, w Hiszpanii, męczenników Fruktuoza, biskupa, oraz Auguriusza i Eulogiusza, diakonów. Zostali oni spaleni na stosie. Przed śmiercią biskup oświadczył: „Wypada obecnie myśleć o Kościele, który krzewi się na Wschodzie i Zachodzie”.
W Pawii, we Włoszech, św. Epifaniusza, mężnego biskupa tego miasta, obrońcy ludu przed prześladowaniami i zakusami ówczesnych władców Odoakra i Teodoryka. Epifaniusz zmarł w r. 496. Jego życie opisał jego następca na stolicy biskupiej Ennodiusz.