22 stycznia

wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:

Św. Wincenty Pallotti, kapłan z III Zakonu (1795-1850), założyciel Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego
Wincenty Pallotti urodził się w Rzymie 21 IV 1795 r. Na chrzcie otrzymał imio­na: Wincenty Alojzy Franciszek. O rodzi­cach napisał: „Bóg dał mi świętych rodzi­ców”. Po ukończeniu szkoły podstawo­wej i gimnazjalnej zapisał się na studia filozofii, a potem teologii na papieskim uniwersytecie Sapienza, które zakończył podwójnym doktoratem. Za radą swojej ciotki – klaryski Rity De Rossi, stał się członkiem III Zakonu św. Franciszka. Du­chowość franciszkańska będzie inspiro­wała całe jego późniejsze życie.
Święcenia kapłańskie przyjął 16 V 1818 r. Stał się wtedy praw­dziwym apostołem Wiecznego Miasta. Działał tam jako duszpasterz mło­dzieży, pocieszyciel chorych i więźniów, rekolekcjonista i misjonarz lu­dowy. Święty Wincenty ustanowił uroczystą oktawę Epifanii, rozszerzał apo­stolat modlitwy, żywił szczególne nabożeństwo do Matki Bożej, którą ogłosił protektorką apostolstwa katolickiego. Umarł 22 I 1850 r., mając 55 lat. Już za swego życia otrzymał zaszczytny tytuł: „apostoł Rzymu” i „drugi św. Filip Nereusz”. Był prekursorem Akcji Katolickiej. Błogosławiony papież Jan XXIII ogłosił go świętym 20 1 1963 r.

w Kościele Powszechnym

W Saragossie, w Hiszpanii, św. Wincentego, męczennika. Był archidiakonem Walerego, biskupa tego miasta, a męczeńską śmierć poniósł około r. 304. Sławili go w starożytności poeta Prudencjusz i wielcy kaznodzieje, jak Augustyn. We Wrocławiu czczo­no go ongiś jako patrona katedry.

W Persji św. Anastazego, męczennika. Zetknąwszy się w Jerozolimie z chrześcijanami, przyjął chrzest i pozostał tam jako mnich. W r. 628 udał się do Cezarei Palestyńskiej, opanowanej przez jego ziomków. Ujęto go wówczas i wywieziono do Persji, gdzie razem z siedemdziesięcioma innymi wyznawcami poniósł śmierć za wiarę.

Scroll to Top