wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Paweł Józef Nardini, kapłan z III Zakonu (1821-1862), założyciel Zgromadzenia Ubogich Franciszkanek od Świętej Rodziny (zwanych Siostrami z Mallersdorf)
Paweł Józef Lichtenberger urodził się 25 VII 1821 r. w Germersheim w Palatynacie (Niemcy) jako nieślubne dziecko i wychowywał się w rodzinie dalszej ciotki. Otrzymał nazwisko „Nardini” od swego opiekuna. Po ukończeniu szkoły podstawowej miał uczyć się szewstwa, ale mając na uwadze jego szczególne zdolności, w 1834 r. został posłany do łacińskiej szkoły (Lateinschule) w Germersheim. W 1838 r. przeniósł się do gimnazjum w Speyer, a dwa lata później został przyjęty do nowo otwartego biskupiego seminarium. Po maturze w 1841 r. i studiach filozoficznych w Speyer rozpoczął studia teologiczne w Monachium, gdzie 25 VII 1846 r. otrzymał tytuł doktora teologii. Już 22 VIII 1846 r. w katedrze w Speyer został wyświęcony na kapłana przez biskupa Mikołaja von Weis i dwa dni później mianowany wikariuszem miejskim w Frankenthal. 1 XII 1846 r. wyznaczono go na prefekta w seminarium. Jednak jego marzeniem była praca w duszpasterstwie, dlatego w tym czasie udzielał się także w okolicznych parafiach. Zafascynowany ideałem franciszkańskiego ubóstwa, 13 VI 1853 r. wstąpił w Oggersheim do III Zakonu św. Franciszka i przyjął imię Franciszek. 2 III 1855 powołał do istnienia Zgromadzenie Ubogich Franciszkanek od Świętej Rodziny. Już w 1856 r. pierwsze siostry mogły się rozprzestrzenić z Pirmasens do innych miejscowości w Palatynacie. Ich posługa polegała na trosce o biednych i chorych, oraz na wychowaniu zaniedbanych dzieci. W imieniu papieża Benedykta XVI błogosławionym ogłosił go kard. Friedrich Wetter, metropolita Monachium i Fryzyngi, podczas mszy św. sprawowanej w katedrze w Speyer 22 X 2006 r.
w Kościele Powszechnym
Jerzyego Matulewicza urodził się w roku 1871 w Lugine koło Mariampola, w rodzinie litewskiej. Został prezbiterem diecezji kieleckiej. Pracował w Warszawie i w Petersburgu. Odnowił Zgromadzenie Księży Marianów i założył dwa zgromadzenia żeńskie. W latach 1918-1925 był biskupem wileńskim, a następnie wizytatorem apostolskim na Litwie, gdzie zmarł w roku 1927.
W Therouanne św. Jana z Warneton. Był uczniem znakomitego Iwona z Chartres. Wszedł potem do kapituły w Lille, ale zrezygnowawszy z tej godności wstąpił do kanoników regularnych pod Arras. Gdy to miasto odłączono od diecezji w Cambrais, został tam pierwszym biskupem. Zmarł w r. 1130.
W Chartres św. Gilwidna. Zrazu był diakonem w Doi. Obrano go tam biskupem, ale od przyjęcia tej godności zdołał się wymówić. Zachorowawszy w drodze, zmarł w r. 1165 u benedyktynów, którzy też później zadbali o jego cześć.