W rodzinie franciszkańskiej:
Bł Maria Assunta Pallotta, dziewica z III Zakonu Regularnego (1878-1905). Urodziła się 20 VIII 1878 r. w Force (Ascoli Piceno) jako córka Alojzego
i Eufrazji Casalich. Była najstarsza z pięciorga dzieci niezamożnej, ale religijnej rodziny. Zaledwie nauczyła się czytać i pisać, musiała podjąć pracę zarobkową. Najpierw była pomocnicą murarza, potem pracowała u krawca. Wzrastając w tak ciężkich warunkach, dojrzewała duchowo i umacniała zdrową pobożność
4 V1898 r. wstąpiła do Zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek Maryi, gdzie po dwóch latach złożyła pierwsze śluby zakonne. Przebywała w Rzymie, Grottaferracie i we Florencji. Spełniała najskromniejsze zajęcia, ale wszyscy podziwiali jej pracowitość i uśmiech. Na początku 1903 r. s. Maria Assunta poprosiła o wysłanie jej na misje do Chin. Prośba została przyjęta i 19 III 1904 r. wraz z dziewięcioma siostrami, opatrzona błogosławieństwem papieża Piusa X, udała się tam. Chciała pracować wśród trędowatych, ale skierowano ją do kuchni, gdzie miała do pomocy Chinkę i z jej pomocą nauczyła się chińskiego. Podczas surowej zimy w 1905 r. wybuchła epidemia tyfusu. Zmarło wiele dzieci z sierocińca oraz cztery misjonarki, a wśród nich s. Maria Assunta. Zachorowała 19 III 1905 r., a wieczorem 7 IV przyjąwszy sakrament chorych, zasnęła w Panu ze słowami: „Szen-ti, Szen-ti”, tzn. „Eucharystia, Eucharystia”.
W chwili śmierci i podczas pogrzebu obecni czuli przedziwną woń, która rozchodziła się dookoła. W 1913 r. dokonano ekshumacji i stwierdzono, że ciało jej nie uległo rozkładowi. Papież Pius XII beatyfikował ją 7 XI 1954 r.
W kościele Powszechnym:
W Rouen, we Francji, św. Jana Chrzciciela de la Salle, założyciela braci szkolnych. Urodził się w Reims jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. Straciwszy rodziców, zmuszony był przerwać studia. Później podjął je na nowo, a w r. 1678 wyświęcony został na kapłana. Zainteresował się teraz stanem szkolnictwa i rychło zajął się zakładaniem nowych zakładów wychowawczych. Jego innowacją było przede wszystkim zakładanie seminariów nauczycielskich. Wcześnie też zamieszkał z grupą nauczycieli, z której z wolna wyłania się nowa korporacja kościelna. Ostateczną aprobatę uzyskała ona w r. 1725. Sam święty zmarł w r. 1719. Kanonizowano go w r. 1900, a w pięćdziesiąt lat później ogłoszono patronem wszystkich wychowawców.
W Hoven, w Niemczech, bł. Józefa Hermana, norbertanina. Zasłynął z pokory i skromności. Udarowany niezwykłymi łaskami zmarł, gdy odwiedzał zakonnice, powierzone jego duchowej opiece. Stało się to w r. 1241.