wspominamy:
Bł. Maria Aniela Astorch, dziewica z II Zakonu (1592-1665). Przyszła na świat 1 IX 1592 r. w Barcelonie (Hiszpania). Osierocona jako małe dziecko, mając zaledwie 11 lat wstąpiła do barcelońskich kapucynek, aby być bliżej swej siostry, również kapucynki. 8 IX 1609 r. złożyła śluby zakonne. W 1614 r. uczestniczyła w zakładaniu nowego domu zakonnego w Saragossie. Tam też pełniła posługę mistrzyni nowicjatu przez 9 lat oraz była odpowiedzialna za młode siostry – profeski. Przeszła okres wewnętrznego oczyszczenia, u którego kresu otrzymała dar głębokiego rozumienia Pisma św. W 1626 r. została wybrana przeoryszą. W 1645 r. wzięła udział w zakładaniu kolejnego klasztoru, w Murcji, gdzie była przeoryszą i mistrzynią nowicjatu przez 16 lat oraz pełniła uczynki miłosierdzia podczas zarazy w 1648 r. i wielkiej powodzi w 1651 r., która zniszczyła kościół i znaczną część klasztoru. Była inteligentna; znała dobrze łacinę. Pozostawiła liczne pisma. Jej pobożność skoncentrowana była na tajemnicach Chrystusa. Przez kilka lat czuła się pociągniętą do uczestnictwa w różnych fazach Męki Pańskiej, w szczególny sposób w biczowaniu, przeżywając wewnętrznie boleści Zbawiciela. 21 X 1626 r., po długim duchowym przygotowaniu, przypieczętowała swój pakt miłości z Chrystusem przez mistyczne z Nim zaślubiny. Pod koniec życia nie kontaktowała się już z otoczeniem, choć zachowała jasność umysłu. Przed samą śmiercią odzyskała mowę i zaintonowawszy Pangue, lingua wpadła w ekstazę. Zmarła 2 XII 1665 r. Papież Jan Paweł II beatyfikował ją 23 V 1982 r.
W Kościele powszechnym:
W Toledo, w Hiszpanii, św. Leokadii, męczennicy. Od najdawniejszych czasów czczono ją w mieście, które stało się stolicą Wizygotów i Arabów, a także metropolią i siedzibą prymasa. W bazylice jej imienia odbywały się słynne synody toledańskie w latach 633, 636, 638, i 694.
W Heidenfeld, w Niemczech, bł. Liboriusza Wagnera, męczennika. W Altenmiinster, w diecezji wurzburgskiej był proboszczem. Podczas wojny trzydziestoletniej pochwycili go Szwedzi. Zawlekli go wówczas na zamek w Mainberg i tam przez pięć dni torturowali. Chcieli go przymusić do przejścia na protestantyzm, ale wytrwale wyznawał swą wierność dla Stolicy Apostolskiej. Swego męczeństwa dopełnił w r. 1631. Ciało wrzucono wówczas do Menu, ale odnaleziono je i z czcią pochowano w Heidenfeld. Męczennika beatyfikował w r. 1974 Paweł VI.
W Gray, we Francji, św. Piotra Fourrier. Po odbyciu studiów wstąpił do kanoników regularnych, u których otrzymał święcenia, a następnie stanowisko proboszcza w pobliżu Madan. Parafia była zaniedbana, ale gorliwy proboszcz wkrótce zdołał ją ożywić. W r. 1594 założył stowarzyszenie, z którego wyłoniło się zgromadzenie pod wezwaniem Najśw. Panny; miało się ono zająć kształceniem dziewcząt. Wzywano go następnie do przeprowadzenia reformy w kilku opactwach. W r. 1627 założył rodzaj klasztoru-seminarium. Głosił także misje ludowe. Zmarł w r. 1640. Kanonizował go w r. 1897 Leon XIII.