ANATOMIA ŚWIECY Zamyślenia adwentowe
Jak świeca
[mp3]/muza/adwent/jak_swieca.mp3[/mp3]
Na spoczywającym u stóp ołtarza wieńcu, kolejno, w każdą niedzielę adwentu zapali się jedna świeca, wyznaczając czas czterech tygodni oczekiwania na spotkanie z nowo narodzonym Jezusem. To czas czuwania i przygotowywania ścieżek Panu, który gdy nadejdzie o pierwszej czy o trzeciej straży, chce nas znaleźć przygotowanych[1]. Zamyślenia adwentowe mają pomóc w odnalezieniu tego jedynego Światła, pośród wielu świateł wspólczesnego świata, które prowadzą do nikąd.
LUX
Człowiek nie jest w stanie żyć ani funkcjonować bez światła (lux). Oprócz światła w wymiarze fizycznym, potrzebuje także wewnętrznego światła, które rozświetlałoby jego wewnętrzny kierunkowskaz, by móc odnaleźć właściwą drogę do Boga.
Źródło światła
Bóg jest źródłem światła[2], które oświeca wnętrze człowieka[3]. Trwać zatem w Bogu, oznacza poruszać się w świetle, którego nie są w stanie ogarnąć żadne ciemności[4]. W ten sposób człowiek zawsze nosi w sobie światło.
Oświecenie
Ciemności zewnętrznych w żaden sposób nie można porównać do wewnętrznego mroku, który sprawia, że człowiek błądzi także w swoich zewnętrznych działaniach. Potrzebujemy zatem zapalenia światła w wewnętrznym mieszkaniu[5] naszej duszy, by móc rozpoznawać kształty i wartość różnych rzeczy.
Powietrze
Płomień świecy potrzebuje powietrza, by móc płonąć. Przykryta świeca szybko gaśnie, gdyż brakuje jej tlenu.
Człowiek, by mógł rozbłysnąć swoim wewnętrznym światłem potrzebuje powietrza wolności. Bez wewnętrznej wolności jego światło bardzo szybko zgaśnie. Stąd potrzeba odrzucenia uczynków niewoli, by móc działać w wolności[6].
Emanacja światła
Wewnętrzne oświecenie nie zamyka się jedynie w sercu człowieka, lecz rozbłyska na zewnątrz[7]. Światło bowiem nie może pozostać ukryte[8], lecz winno swym blaskiem oświecać pozostających w ciemnościach.
[1] „Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdz ie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie” (Łk 12,37-38).
[2] „Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności” (1J 1,5).
[3] „Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi” (J 1,8).
[4] „a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła”
(J 1,5).
[5] Nawiązanie do życia wewnętrznego, opisanego przez Teresę z Avila w dziele „Zamek wewnętrzny”..
[6] „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli” (Ga 5,1). „Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie!” (Ga 5,13).
[7] „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”
(Mt 5,16).
[8] „Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze.
Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu”
(Mt 5,14-15).