„Burza” znaczy-Deus, Honor, Patria
„Ci, co zginą, będą siewcami, którzy samych siebie rzucą wziemię, jako ziarno przyszłych plonów. Bo nic nie ginie. Zdziś zwyciężonych dla jutrzejszych zwycięzców powstają oręże itarcze”
„Gloria victis” E. Orzeszkowa
Powstanie Warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku, było wielkim zrywem ludności stolicy, to jedno z najbardziej dramatycznych wydarzeń drugiej wojny światowej. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące! Przez 63 dni powstańcy prowadzili z wojskami niemieckimi heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była wolna Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej. Jego skutki były trwałe, a jego echa brzmią po dzień dzisiejszy.
Sztandarem i godłem życia dla Polaków była walka o odzyskanie wolności Polski. Powstańcy z niezwykłą odwagą walczyli z wrogiem, poświęcili to, co mieli najcenniejsze – własne życie. Walczący wierzyli w odzyskanie wolności i sens walki, wielu powstańców zginęło na barykadach jednak do ostatniej sekundy życia w ich sercach i umysłach były słowa: BÓG, HONOR, OJCZYZNA, bo wiara, męstwo i bohaterstwo walczących hartowały naszego ducha narodowego.
Opór stawiali nie tylko ludzie wykształceni, ale również mieszczanie, i chłopi, kobiety a nawet dzieci. To właśnie tym wspaniałym postawom i ludziom zawdzięczamy, że nasza ojczyzna przetrwała aż do dziś. A wobec nich:
Stajemy dziś – z pochyloną głową,
pełni zadumy i bolesnego skupienia,
do uroczystego apelu poległych,
pomordowanych i zaginionych.
Ich majętnością było tylko życie,
ich winą – POLSKOŚĆ,
ich karą – cierpienie,
ich katem – system nieludzki.
CZEŚĆ ICH PAMIĘCI!