W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Feliks z Nikozji, brat z I Zakonu (1715-1787)
Jakub Amoroso urodził się 5 XI1715 r. w Nikozji na Sycylii (Włochy). Pochodził z bardzo biednej rodziny. Do 28 roku życia pracował jako szewc. Wtedy to wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Nikozji, gdzie przyjął imię Feliks i gdzie pełnił posługę ogrodnika, kucharza, szewca, pielęgniarza, furtiana i kwestarza.
Z cnót w szczególny sposób umiłował pokorę. Dobrowolnie umartwiał się postami, czuwaniami i surową pokutą. W codziennych kontaktach z ludźmi był życzliwy i szczodry. Chętnie udzielał dobrych i zbawiennych rad Żywił gorące nabożeństwo do Eucharystii i Matki Bożej Bolesnej.
Na łożu śmierci 31 V 1787 r. poprosił do siebie ojca gwardiana. „Cze- pragniesz, synu – zapytał ojciec gwardian – może błogosławieństwa dla konających?”. „Także błogosławieństwa – odpowiedział brat Feliks lecz przede wszystkim, mój ojcze, proszę o pozwolenie nie tylko, aby żyć, lecz także, aby umierać”. Papież Leon XIII dnia 12 II 1888 r. zaliczył go w poczet błogosławionych. Kanonizował go 23 X 2005 r. papież Benedykt XVI.
Kościele Powszechnym:
W Bangor, w Irlandii, św. Komgalla, opata. Wychowany przez św. Fintana, zrazu prowadził życie pustelnicze. Około roku 550 założył w Bangor klasztor, który na Wyspie stał się ośrodkiem rozrastającego się życia mniszego. Św. Bernard nazwie go później „pepinierą świętych, która wydała wiele owoców dla chwały Bożej”. Przez jakiś czas Komgall pracował także jako misjonarz w Szkocji. Zmarł w r. 601.
W Padwie bł. Beatryczy d’Este. Córka magnackiej rodziny, uciekła z domu na wieść o planowanym dla niej zamążpójściu. Długo przebywała u benedyktynek w Salaroli, a następnie założyła nowy klasztor na górze Gemola. Tam też w r. 1226 zmarła jako skromna mniszka. Jej kult zaaprobowano w r. 1763.
W Montilla pod Kordobą, w Hiszpanii, św. Jana z Avili. Poprzez takie osobistości jak Ludwik z Grenady, Franciszek Borgiasz, Jan Boży, Teresa z Avili i inni na odrodzenie religijne XVI stulecia wywarł wpływ ogromny. Mimo to odkryła go dopiero epoka współczesna. Beatyfikowany został w r. 1894, a kanonizowany w r. 1970. Zmarł natomiast w r. 1569, pozostawiając po sobie liczne pisma. Wiele z nich świadczy o jego znakomitym kaznodziejstwie. Najznamienitsze, Audi filia, powstało, gdy posądzony o illuminizm siedział w więzieniu Inkwizycji.