11 stycznia

wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Tomasz z Cori, kapłan z I Zakonu (1655-1729)
Urodził się 4 VI 1655 r. w Cori, w po­bliżu Latiny (Włochy). Gdy umarli mu ro­dzice, sprzedał owce, pieniądze przekazał swoim siostrom, dla siebie nic nie zosta­wiając Wkrótce wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w klasztorze w Orvieto. Ha­bit św. Franciszka przyjął 7 II 1677 r. Po­tem poświęcił się studiom filozofii i teo­logii w Viterbo i w Veletri. Mając 28 lat, przyjął święcenia kapłańskie. Wnet ustanowiono go mistrzem nowicju­szy w Orvieto.
W 1684 r. o. Tomasz przeniósł się do klasztoru w Bellegrze, pustelni dla braci, którzy pragnęli oddać się intensywniejszemu życiu modlitwy. Umarł 11 1 1729 r., spędziwszy cały dzień w konfesjonale. Miał 74 lata.
Papież Pius VI beatyfikował go 5 IX 1786 r., a Jan Paweł II kanonizował 21 XI 1999 r

w Kościele Powszechnym
W Pawii św. Honoraty, siostry św. Epifaniusza, biskupa tego miasta. Gdy w r. 476 złupił je król Gotów, Odoaker, znala­zła się wśród branek, ale brat wykupił ją wraz z innymi. Życie swe wypełniła bogomyślnością i uczynkami miłosierdzia.

Przy drodze z Jerozolimy do Betlejem św. Teodozego Cenobiarchy. Pochodził z Kapadocji, ale wcześnie przybył do Pales­tyny, gdzie zapoznawał się z rozmaitymi ośrodkami życia ascetycz­nego. W końcu sam założył klasztor, który z czasem rozwinął się w potężny ośrodek życia zakonnego. Ostał się długo i podupadł dopiero w w. XV. W r. 1900 prawosławni mnisi przejęli go z rąk Beduinów i zaczęli odbudowywać. Teodozy zmarł w r. 529. Ostało się kilka wartościowych życiorysów tego wielkiego patriarchy.

Scroll to Top