W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Leopold Mandić, kapłan z I Zakonu (1866-1942)
Urodził się 12 V 1866 r. w Castelnuovo dei Catari (Dalmacja) w licznej rodzinie Piotra i Karoliny z domu Zarević. Habit kapucyński nałożył w Bassano del Grappa 2 V 1884 r. Święcenia kapłańskie przyjął w Wenecji 20 IX 1890 r. Jako kapłan marzył, by móc pracować we własnej ojczyźnie nad pojednaniem prawosławnych z katolikami oraz nad pozyskaniem mahometan dla wiary. Przełożeni jednak powierzyli mu posługę spowiedzi w różnych klasztorach prowincji weneckiej, wreszcie w Padwie w klasztorze św. Krzyża. Przebywając w małym i ciasnym pomieszczeniu, był całymi dniami do dyspozycji wiernych i służył tym, którzy go prosili o pojednanie z Bogiem. Konfesjonał stał się dla niego amboną i miejscem jego własnego uświęcenia. Z jego posługiwania korzystali współbracia, zakonnicy, kapłani i wierni z Padwy i okolic. Przyjmował wszystkich z niezwykłą cierpliwością i dobrocią. Wolny zaś czas oczekiwania na penitentów przeplatał żarliwą modlitwą.
Pan Bóg obdarzył go darem kontemplacji i niezwykłym światłem kierowania sumieniami. Przepowiedział II wojnę światową oraz zbombardowanie klasztoru. Tak się też stało, czego szczęśliwie nie doczekał. Od bomb aliantów runął klasztor, ale pozostała nietknięta cela, w której święty spowiadał. Zmarł 30 VII 1942 r. Papież Paweł VI beatyfikował go 2 V 1976 r., a papież Jan Paweł II kanonizował gol6X 1983 r.
Kościele Powszechnym:
W Rzymie przy drodze Ardeatyńskiej świętych Nereusza i Achillesa, męczenników. Św. Damazy, który na ich cześć ułożył epigramat, informuje nas, że byli żołnierzami i przyjąwszy chrzest zostali umęczeni. Więcej o nich nie wiemy. Wcześnie otaczano ich czcią, a pochowani byli przy drodze Ardeatyńskiej, gdzie sławny archeolog De Rossi odkrył ich grób.
W Rzymie przy Via Aurelia św. Pankracego, męczennika. On także jest mało rozpoznanym bohaterem wiary, mimo to jego wczesny kult zaświadczony jest dobrze w kalendarzach i pierwszych sakramentarzach. Papież Symmach z przełomu V i VI stulecia wybudował nad jego grobem kościół. Ongiś uważano go za stróża przysiąg i mściciela krzywoprzysięstw. Później czczono go również jako patrona dzieci, jako że późna i niewiarygodna Pasja utrzymywała, jakoby w chwili męczeństwa miał czternaście lat. Gdzie indziej znowu patronował rycerstwu albo dla odmiany uchodził za stróża młodych sadzonek i roślin ogrodowych.
W Konstantynopolu św. patriarchy Germana. Był jednym z głównych organizatorów Soboru Konstantynopolskiego III, który potępił monoteletyzm (680). Jako patriarcha przeżył oblężenie miasta przez Arabów i Bułgarów. Walczył z obrazoburstwem. W r. 730 został za to złożony z urzędu. Zmarł w Planion jako stuletni starzec. Pozostawił po sobie sporo pism teologicznych.