W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Piotr z Dueñas, brat i męczennik z I Zakonu (1380-1397)
Piotr urodził się w Dueñas (Hiszpania) i jako młodzieniec wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w charakterze brata zakonnego. Mając 17 lat, złożył pierwszą profesję. Wkrótce udał się ze swoim mistrzem z nowicjatu, bł. Janem z Cetiny do Granady, by głosić Ewangelię Maurom. Rozpoczęli w styczniu 1397 r.
Wkrótce jednak zostali pochwyceni i uwięzieni. Wraz z innymi chrześcijańskimi niewolnikami uprawiali winnicę. Błogosławiony Jan głosił Słowo Boże i celebrował Mszę św. współtowarzyszom niewoli, którzy utwierdzili się w wierze chrześcijańskiej.
Obydwaj bracia byli uwięzieni ponad dwa miesiące. W dzień pracowali w winnicy, a w nocy przebywając w celi, odpoczywali i modlili się. Powiedział, że Chrystus jest dobrym pasterzem, a Mahomet fałszywym prorokiem. Za to 19 V 1397 r. został ścięty na oczach brata Piotra, którego muzułmanie starali się odwieść od wiary chrześcijańskiej groźbami i obietnicami. Brat Piotr jednak nie dał się przekonać i został ścięty tego samego dnia. Papież Klemens XII dnia 29 VIII 1731 r. zatwierdził jego kult jako błogosławionego.
Kościele Powszechnym:
W Maastricht, w holenderskiej części Limburgii, św. Serwacego, biskupa. Pochodził prawdopodobnie ze Wschodu, a może nawet należałoby go utożsamiać z Serbatiosem, o którym wspomina św. Atanazy. Już przed r. 345 był biskupem w Tongeren, a więc na terenie dzisiejszej Belgii. Wiele ciepłych słów poświęcił mu Grzegorz z Tours. Późniejsze utwory hagiograficzne, które mu poświęcono, mało są wiarygodne.
W Como, w północnych Włoszech, bł. Magdaleny Alberici. Córka miejscowego notabla, rychło nauczyła się współczucia, widząc swych ziomków dotkniętych klęską głodu. Wcześnie też wstąpiła do klasztoru, a potem założywszy nowy wedle reguły św. Augustyna, była w nim przeoryszą. Zmarła po długich i dotkliwych cierpieniach w r. 1465.
W La Puye, we Francji, św. Andrzeja Huberta Fournet. Pochodził spod Poitiers, z rodziny, która wydała wielu księży. Sam ,był gorliwym duszpasterzem, ale gdy odmówił przysięgi konstytucyjnej, został aresztowany. Potem duszpasterzował z ukrycia, a przez jakiś czas przebywał na terenie Hiszpanii. Po konkordacie z 1801 r. był proboszczem w Maille. Ze stanowiska tego zrezygnował w 19 lat później. Zajął się wówczas zgromadzeniem Córek Krzyża, które założył razem ze św. Joanną Franciszką Bichier des Ag es. Zmarł w r. 1834. Kanonizował go w r. 1933 Pius XI.