14 marca wspominamy

w rodzinie Franciszkańskiej:
Św. Piotr Wu-anbang, katechista i męczennik z III Zakonu (1860-1900)
W młodości wstąpił do seminarium franciszkańskiego z myślą przy­jęcia święceń kapłańskich. Po długim zastanawianiu się doszedł do prze­konania, że to nie jego droga. Wstąpił do III Zakonu św. Franciszka, ale opuścił seminarium. Pozostał jednak w stanie bezżennym, aby łatwiej i pełniej poświęcić się służbie Bogu i dla dobra bliźniego. Był człowie­kiem pogodnym, wesołym, odważnym i zdolnym. Biskup Grzegorz Gras- si posłał go do sławnego i uczonego mistrza z myślą, że ukończy szkołę i będzie mógł pełnić dyplomatyczną posługę pośrednika pomiędzy wła­dzą świecką a Kościołem. Piotr zgodził się na to, niestety nie udało się, gdyż został pojmany, po czym 9 VII 1900 r. poniósł śmierć męczeńską. Miał 40 lat. Papież Pius XII dnia 24 XI1946 r. beatyfikował go, a kanonizował Jan Paweł II dnia 1 X 2000 r. w grupie 120 męczenników chińskich.

w Kościele Powszechnym:
W Mediolanie św. Łazarza, biskupa. Chwali go w jednym ze swych epigramatów Ennodiusz. Zmarł około r. 449.

W Quidlinburgu św. Matyldy, wdowy. Wychowana przez swą babkę, ksienię z Herford, wyszła za mąż za Henryka Ptaszni­ka. Miała z nim trzech synów: Ottona, który do historii przeszedł jako Otton I Wielki; Henryka I, księcia Bawarii; oraz Brunona, arcybiskupa Kolonii. W r. 939 owdowiała i wtedy poparła nie naj­starszego, ale Henryka. Później jednak doszło do zbliżenia. Ze swe­go uposażenia hojnie łożyła na dzieła dobroczynne i fundacje ko­ścielne. Życie zakończyła w jednej z nich w r. 968.

W Liège bł. Ewy, zwanej Ewą z Leodium. Od młodości przyjaźniła się z Julianną z Cornillon, inicjatorką uroczystości Bo­żego Ciała. Sama Ewa żyła w rekluzji, zamurowana w celce przy­legającej do kolegiaty św. Marcina. Gdy na Juliannę posypały się gromy, tam to przygarnęła prześladowaną i razem współpraco­wały nad rozszerzeniem święta, ustanowionego dla Liège w r. 1246. Pozyskały kilku wybitnych mężów, m. in. Jakuba z Troyes, który wstąpił na tron Piotrowy jako Urban IV; oraz Hugona z Saint- -Cher, którego legacji podlegała Polska (1258). Kiedy Ewa zmarła, nie wiemy. Zapewne po r. 1264. Kult zaaprobował Leon XIII

Scroll to Top