18 kwietnia wspominamy

W rodzinie franciszkańskiej:

Bł. Andrzej Hibernon, brat z I Zakonu (1534-1602)
Urodził się w 1534 r. w ubogiej rodzinie w Alcantarilli koło Murcji (Hiszpania). Cechy charakterystyczne jego dzieciństwa i młodości to ży­wa pobożność
i ustawiczna praca ożywiana nadzieją dopomożenia bied­nym rodzicom i siostrze. Wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w charakterze brata zakonnego,
a po 7 latach przystał do braci, którzy przyjęli reformę św. Piotra z Alkantary.
Skrajne ubóstwo, wyczerpująca praca, kwesta, ustawiczne pokuty wzbudziły podziw u św. Paschalisa Baylona. Andrzej był wielką pomocą dla braci kapłanów
w nawracaniu mahometan i przy konających.
W klasztorze znalazł ciszę i skupienie, ubóstwo i pokutę – słowem to wszystko, co odpowiadało jego ideałom.
Przyjąwszy sakrament chorych i odmówiwszy słabym i cichym gło­sem koronkę do Matki Bożej, zasnął w Panu dnia 18 IV 1602 r. w klasz­torze w Gandii.
22 V 1791 r. papież Pius VI zaliczył go w poczet błogosławionych.

W Kościele Powszechnym

W Melitenie, w Armenii, św. Ełpidiusza, męczennika. Należy do grupy męczenników, z których prawdopodobnie wy­odrębniono pomyłkowo Ekspedyta.
O samym Elpidiuszu dowodnie świadczą dawne pomniki hagiografii, ale nic szczegółowegonim nie wiemy.W Pontoise, we Francji, bł. Marii od Wcielenia. Znana jest także pod imieniem Madame Acarie, bo takie nazwisko no­siła jako mężatka, matka trzech córek
i trzech synów. Wcześnie zaczęła doznawać łask szczególnych. Jej męża wprawiało to w za­trwożenie, a jej w konsekwencji przynosiło wiele udręk. Na du­chu podniósł ją doświadczony spowiednik, a później Berulle, Fran­ciszek Salezy, Wincenty de Paul. Gdy mąż po zwycięstwie Hen­ryka ÏV popadł w niełaskę, umiała mężnie i roztropnie zabiegać jego sprawy. W końcu mógł wrócić z wygnania, a Madame Acarie odtworzyć dawne spokojne życie w ich domu. Był to spo­kój względny, bo działała na wielu polach życia religijnego chrześcijańskiej dobroczynności. Niebawem zaangażowała się ponadto w sprawę sprowadzenia do Francji duchowych córek św. Teresy z Avili. Nastąpiło to w r. 1603. W dziesięć lat później owdowiała. Pozałatwiała wtedy sprawy majątkowe rodziny w r. 1614 wstąpiła do karmelu jako konwerska. Zmarła w cztery lata później.