W rodzinie Franciszkańskiej:
Św. Józef, Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, przybrany ojciec Jezusa, patron Kościoła, ludzi pracujących i konających
Według świadectwa Ewangelii pochodził z królewskiego rodu Dawida (Mt 1,1-6; Łk 3,23-31). Utrzymywał się z pracy stolarskiej (Mt 13,35). Po zaślubieniu Maryi został poinformowany przez anioła o tajemnicy Wcielenia Syna Bożego (Mt 1,24-25). Odtąd był wiernym opiekunem Świętej Rodziny. Był przy narodzeniu Jezusa w Betlejem, uciekał z Nim i Maryją do Egiptu, przedstawił Dziecię w świątyni, a potem udał się do Nazaretu. Gdy Jezus miał 12 lat, jak wspomina Ewangelia, udał się Józef z Nim i Maryją do świątyni do Jerozolimy. Potem już się nie pojawia na kartach Ewangelii. Stosunkowo dużo mówią o św. Józefie apokryfy Pisarze Kościoła podkreślają niezwykłą godność św. Józefa jako opiekuna Pana Jezusa, oblubieńca Maryi, żywiciela i głowy Świętej Rodziny, człowieka o niezwykłej cnocie.
O św. Józefie pisali św. Bonawentura i św. Bernardyn ze Sieny Papież Pius IX ogłosił św. Józefa patronem całego Kościoła (1870), a Pius XII ustanowił dzień 1 V świętem Józefa Rzemieślnika (1955). Święty Józef czczony jest także jako patron dobrej śmierci, ponieważ w chwili zgonu towarzyszyli mu Jezus i Maryja. Jest patronem wielu krajów i narodów. Istnieje wiele zgromadzeń zakonnych, które obrały go za szczególnego patrona. Na świecie jest kilka sanktuariów mu poświęconych.
W Polsce kult św. Józefa istnieje od przełomu XI i XII wieku. Największy rozwój nabożeństwa do św. Józefa przypadał na XVII i XVIII stulecie, a propagowane było szczególnie przez karmelitów. Z tego czasu datuje się najsłynniejsze sanktuarium – kolegiata w Kaliszu. Papież Jan XXIII ofiarował w 1963 r. pierścień do czczonego tam obrazu, a papież Paweł VI ornat. Sanktuarium kaliskie jest także miejscem corocznych ślubowanych pielgrzymek polskich kapłanów, więźniów obozu koncentracyjnego w Dachau; złożyli oni ślub, że jeśli z obozu śmierci wyjdą wolni, co roku będą pielgrzymować do Kalisza w podzięce.
W Kościele Powszechnym:
W Pawii bł. Isnarda z Chiampo, dominikanina. Należał do pierwszej generacji zakonu i pozostawił po sobie sławę cudotwórcy. Zmarł prawdopodobnie w r. 1244. Jego kult zaaprobował Pius XI.
Tamże bł. Sybiliny Boscossi. Wcześnie straciła rodziców, a w dwunastym roku życia wzrok. Mimo to 67 lat przeżyła w rekluzji, nawiedzana wizjami i udzielająca rad duchowych osobom, które ją odwiedzały. Zmarła w r. 1367.