W rodzinie Franciszkańskiej:
Św. Benwenut, biskup z I Zakonu (1188-1282).Benwenut Scotivoli urodził się w Ankonie w 1188 r. Studiował w Bolonii prawo pod kierunkiem św. Sylwestra Guzzoliniego, kanonika z Osimo, założyciela sylwestrynów. Był kapelanem papieskim, a potem archidiakonem w Ankonie 1 VIII 1263 r. powierzono mu administrację diecezji Osimo. W roku następnym, 13 III 1264 r., Urban IV mianował go biskupem ordynariuszem. Jako biskup udzielił święceń kapłańskich przyszłemu św. Mikołajowi z Tolentino. Żywił głębokie nabożeństwo do św. Franciszka. Z tej racji sprowadził do swojej diecezji franciszkanów
i sam wstąpił do I Zakonu. Przyjąwszy habit, żył duchem serafickim. Benwenut był wielkim reformatorem. W swej posłudze biskupiej zawsze miał przed oczami chwałę Bożą, pogardę dla bogactw i rzeczy tego świata, nieustanną pracę dla dobra własnej duszy i zbawienia zleconych jego trosce. Pociągał ich słowem natchnionym, dobrym przykładem i świętym życiem. Zmarł 22 III 1282 r. w 94 roku życia. Papież Marcin IV w 1284 r. zatwierdził jego kult jako świętego. Jest patronem miasta Osimo.
W Kościele Powszechnym:
W Galacji świętych Kalinika i Bazylissy, męczenników. Poszli odwiedzić uwięzionych za wiarę wyznawców i w ten sposób sami narazili się na prześladowanie. Nie wiemy niestety, kiedy dostąpili męczeństwa.
We Flandrii bł. Baldwina z Boucle. Zrazu byl mnichem w benedyktyńskim Mont-Blandin; następnie przeniósł się do Anglii, gdzie próbował życia pustelniczego. Taki sam tryb życia zainicjował potem pod Gandawą. Baldwin IV, hrabia Flandrii, wspomógł go dotacjami i przy ich pomocy założył w końcu opactwo. Później przeszło ono w ręce cystersów. Sam błogosławiony zmarł w r. 1205.