wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Błogosławione Maria Jezus Masia Ferragut (1882-1936), Maria Weronika Masia Ferragut (1884-1936) i Maria Felicyta Masia Ferragut (1890-1936), dziewice i męczennice z II Zakonu
Trzy błogosławione zakonnice to trzy siostry – córki Wincentego Masia i Teresy z domu Ferragut, którzy mieli siedmioro dzieci, spośród których pięć córek wstąpiło do klasztoru klauzurowego, a jedyny syn został kapucynem.
Maria Jezus Masia Ferragut urodziła się 12 11 882 r. w Algemesi (Hiszpania). Ochrzczona została jeszcze tego samego dnia przez proboszcza Jo-achima Cabanesa, bierzmowana 19 V 1899 r. w parafii św. Jakuba Apostoła w Algemesi przez arcybiskupa Walencji Sebastiana Herrero y Espinosa de los Monteros. Habit zakonny przywdziała w klasztorze Klarysek Kapucynek w Agullent dnia 13 XII 1900 r., a śluby złożyła 16 1 1902 r.
Maria Weronika Masia Ferragut urodziła się 15 VI 1884 r. w Algemesi. Ochrzczona została następnego dnia przez księdza Józefa Sanchisa, a bierzmowanie przyjęła 19 V 1899 r. Do klasztoru Klarysek Kapucynek wstąpiła w Agullent, przyjmując habit zakonny 18 I 1903 r. Pierwszą profesję złożyła 26 I 1904 r., a wieczystą 10 IV 1907 r.
Maria Felicyta Masia Ferragut urodziła się 28 VIII 1890 r. w Algemesi. Przyjęła habit zakonny w klasztorze Kapucynek w Agullent 17IV1909 r., śluby czasowe złożyła 20 IV 1913 r., a wieczyste 26 IV 1916 r.Trzy siostry były bardzo szanowane przez wspólnotę. Ich pobożność była mocna i ugruntowana, wpojona jeszcze przez pobożną matkę. Były szczególnie oddane modlitwie, pokorne i zawsze gotowe do ofiarności wobec innych sióstr. Odznaczały się nabożeństwem do Eucharystii, Najświętszej Dziewicy i w szczególny sposób do Męki Pańskiej. Zostały aresztowane 19 X 1936 r. przez milicjantów, o czwartej po południu, wraz z jeszcze inną swoją siostrą augustianką z klasztoru w Beniganim, Józefą od Oczyszczenia Masia Ferragut (ur. 10 VI 1887). Osiemdziesięciotrzy- letnia Teresa, matka zakonnic, nie chciała ich opuścić i udała się razem z nimi. Zostały uwięzione w klasztorze Fons Salutis, który służył wówczas jako więzienie, gdzie przebywały 8 dni. Na koniec podzieliły wszystkie ten sam los. Zostały stracone w miejscowości Alzira na miejscu zwanym Cruz cubierta, 25 X 1936 r. Szczątki doczesne pięciu męczenniczek zostały pochowane w Alzirze, a obecnie spoczywają w rodzinnej parafii w Algamesi. Papież Jan Paweł II beatyfikował je 11 III 2001 r. w Rzymie w grupie 233 męczenników hiszpańskich.
W Kościele Powszechnym
W Rzymie męczenników Chryzanta i Darii. Chryzant był zapewne przybyszem. Nawróciwszy się, przywiódł on do wiary Darię i innych mieszkańców miasta. Prześladowanie ogarnęło ich za panowania Walensa. Na śmierć skazani zostali oficjalnie za to, że zbierali się na cmentarzach. Wyrok wykonano w sposób szczególnie okrutny: wrzucono ich do dołu powstałego po nieużywanym akwedukcie i żywcem zakopano.
W Brescji, we Włoszech, św. Gaudentego, biskupa. Przyjaźnił się ze św. Ambrożym, a w obronie Jana Chryzostoma jeździł do Konstantynopola. Pozostawił po sobie nieco pism, zwłaszcza homilie. Zmarł około ». 410. Był zapewne czczony w swej diecezji, ale do kalendarzy bardziej powszechnych wpisano go dopiero w w. XIII.
W Ivrei, w północnych Włoszech, bł. Tadeusza Machar, biskupa. W r. 1482 mianowano go pasterzem irlandzkiej diecezji w Cork. Potem powierzono mu także biskupstwo w Cashel. W jednym i drugim natrafił na sprzeciwy i opozycję. Postanowił wówczas wybrać się jako pielgrzym do Rzymu. Wędrował nie rozpoznany i dopiero gdy zmarł w schronisku z wycieńczenia, dowiedziano się, że pielgrzymem jest biskup. Lud, poruszony jego historią, otoczył go natychmiast czcią. Zaaprobował ją w r. 1895 Leon Xlii.