W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Maria Magdalena Martinengo, dziewica z II Zakonu (1687-1737.)Urodziła się 4 X 1687 r. w Brescii (Włochy) jako córka Leoparda, hrabiego Martinengo z Barco, i Aragonki Małgorzaty z domu Conti Secchi. Gdy miała zaledwie rok, zmarła jej matka. Wychowywały ją macocha Helena Palazzi oraz służąca Jakobina Calpina, która miała duży wpływ na małą Magdalenę. W szkole Izabeli Marazzi Maria Magdalena wnet nauczyła się czytać i pisać, a mając zaledwie 10 lat, odmawiała modlitwę brewiarzową po łacinie. Dalsze nauki pobierała w najlepszych kolegiach Brescii, a szczególnie u Matki Bożej Anielskiej i w klasztorze Benedyktynek Ducha Świętego. W wieku 13 lat złożyła ślub czystości. Odtąd rozpoczyna się dla niej trudny okres oschłości duchowej i wielu silnych pokus. Dnia 8 IX 1705 r. przywdziała habit franciszkański klarysek kapucynek w klasztorze Matki Bożej Śnieżnej. W następnym roku złożyła śluby zakonne. Ciągle i z zaparciem ćwiczy się w cnotach chrześcijańskich: pokuta, praca, jak najniższe posługi, ale także w posłuszeństwie, pokornie przyjmując posługę mistrzyni nowicjatu, siostry zewnętrznej, wikarii przełożonej. Przez 32 lata życia zakonnego nieustannie modli się i pracuje, mało sypia i odpoczywa, mnoży umartwienia i pokuty. Bóg obdarzył ją łaską nadzwyczajnych zjawisk mistycznych, jak stygmaty, ekstazy, objawienia, przepowiadanie przyszłości i cuda. Z tego powodu wielu przykrości doznała ze strony spowiedników i kierowników duchowych, niestety także współsióstr. Zmarła w Brescii 27 VII 1737 r. Papież Leon XIII dnia 3 VI 1900 r. zaliczył ją do grona błogosławionych dziewic.
Również 27 lipca Bł. Modest Vegas Vegas, kapłan i męczennik z I Zakonu (1912-1936). Urodził się 24 II 1912 r. w La Serna (Palencia, Hiszpania). Do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych wstąpił we wrześniu 1924 r. Filozofię studiował w Barcelonie, a teologię w Osimo (Włochy). Tam też złożył profesję wieczystą. W 1934 r. przyjął święcenia kapłańskie. Swoją posługę apostolską pełnił w Granollers. Został rozstrzelany 27VII 1936 r. w Llięa d’Amunt. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 11 III 2001 r. w Rzymie w grupie 233 męczenników hiszpańskich.
W Kościele Powszechnym:
W Rzymie św. Innocentego I, papieża. Kościołem rządził w latach 422—432. Najpierw energicznie działał, by zażegnać niebezpieczeństwo pelagianizmu. Gdy wyłoniło się następne w postaci nestorianizmu, Cyryla Aleksandryjskiego uczynił swym legatem na Wschodzie. Po decyzjach efeskich od następcy Nesto-riusza żądał, by przywrócić pokój. Starał się także o uciszenie nieporozumień wśród episkopatu afrykańskiego. Do Irlandii wysłał na przepowiadanie Ewangelii biskupa Palladiusza. Zmarł, nie doczekawszy się skutków swych zabiegów.
W Gersten, w Niemczech, bł. Berolda, opata. Owdowiał, gdy miał 31 lat. Wstąpił wtedy do opactwa Św. Błażeja w Szwarcwaldzie. Znacznie później obrano go opatem w Steyr–Gersten pod Passawą. Uczynił tam ośrodek promieniujący na cały kraj. Zmarł w r. 1142. Jego kult zaaprobowano w r. 1970.