W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Teresa Kowalska, dziewica i męczennica z II Zakonu (1902-1941). Mieczysława Kowalska urodziła się w 1902 r. w Warszawie, prawdopodobnie w wielodzietnej rodzinie. W 1915 r. przystąpiła do I Komunii św., a pięć lat później do sakramentu bierzmowania. Jej ojciec sprzyjał socjalistom i dlatego około 1920 r. wyjechał z częścią swej rodziny do Związku Radzieckiego. Mając 21 lat, wstąpiła do klasztoru Zakonu Mniszek Klarysek Kapucynek w Przasnyszu, a swój pobyt tam traktowała jako ekspiację za swoją rodzinę, w której panował duch ateistyczny. 12 VIII 1923 r. przywdziała habit zakonny i otrzymała imię Teresa od Dzieciątka Jezus. Śluby wieczyste złożyła 26 VII 1928 r. Była osobą wątłą i chorowitą, ale jednocześnie bardzo otwartą na wszystkich i wszystko. Służyła w zakonie Bogu z gorliwością i pracowitością. Swoją postawą – jak wspominała jedna z sióstr – zjednywała sobie zaufanie. Cieszyła się dużym szacunkiem i uznaniem ze strony przełożonych i współsióstr. Pełniła kolejno różne obowiązki: furtianki, zakrystianki, bibliotekarki, mistrzyni nowicjatu i dyskretki. wrócić”. Zmarła 25 VII 1941 r. Jej ciało zabrano i nie wiadomo, gdzie złożono. W opinii sióstr była świętą i męczennicą. Beatyfikował ją w grupie 108 polskich męczenników z czasów II wojny światowej 13 VI 1999 r. w Warszawie papież Jan Paweł II.
Również 28 lipca Bł. Alfonsa od Niepokalanego Poczęcia, dziewica z III Zakonu Regularnego (1910-1946) Anna Muttathupandatu urodziła się 3 VIII 1910 r. w Arpukarze, w stanie Kerala, w południowo-wschodnich Indiach z rodziców, którzy byli katolika-mi obrządku syromalabarskiego. Bardzo wcześnie ją osierocili. Wychowaniem jej zajęły się babka i ciotka ze strony matki – zakonnica. Imponowała ona dziewczynie do tego stopnia, że i ta zaczęła marzyć o życiu zakonnym. Anna wstąpiła w 1927 r. do klarysek w Bharanandze. W 1936 r. złożyła śluby wieczyste, traktując od samego początku bardzo poważnie obietnicę ubóstwa, czystości i posłuszeństwa daną Bogu. Początkowo s. Alfonsa – takie bowiem imię otrzymała u klarysek pracowała z dziećmi. Czuwała nad ich wychowaniem i edukacją. Musiała jednak zrezygnować z pracy pedagogicznej z powodu słabego zdrowia. Siostra Alfonsa dojrzewała coraz bardziej do roli ofiary przebłagalnej. Zmarła 28 VII 1946 r. Beatyfikował ją 8 II 1986 r. w Kottayamie, w czasie pielgrzymki apostolskiej w Indiach, papież Jan Paweł II.
W Rzymie Św. Wiktora I, papieża. Jego pontyfikat przypada na lata 188—198. Był to okres, w którym rozpoczynał się proces powolnej latynizacji Kościoła zachodniego. Papież wziął w nim udział o tyle, o ile energicznie występował w sporze o termin świętowania Wielkanocy; na Wschodzie uzgadniano go z żydowskimi Przaśnikami, podczas gdy na Zachodzie obchodzono ją już powszechnie w niedzielę. Dla złagodzenia tego właśnie sporu przybył do Rzymu św. Ireneusz. Papież wystąpił także energicznie przeciw monarchizmowi. Hieronim wspomina o pismach Wiktora, ale do naszych czasów nie ostały się żadne. Nie wiemy też dokładnie, czy poniósł śmierć męczeńską.
W Doi, w Bretonii, św. Samsona, biskupa i opata. Pochodzić miał z Walii. Wcześnie znalazł się wśród mnichów iroszkockich. Przybywszy na półwysep bretoóski działał zarówno w charakterze przełożonego mniszej wspólnoty, jak i biskupa nastawionego na działalność misyjną; w owych czasach nie należało to do wyjątków. Zmarł około r. 565.
W Tonkinie, w Indochinach, bł. Melchiora Garcia Sampedro, męczennika. Pochodził on z hiszpańskiej prowincji Oviedo. Z niemałym trudem odbył swe studia, po czym wstąpił do dominikanów. Posłano go na Filipiny, a następnie do Annamu. Gdy wybuchło prześladowanie, wyniesiono go do godności biskupiej i mianowano pomocnikiem wikariusza generalnego. Wycierpiawszy wiele w więzieniu, został ścięty w r. 1858. Beatyfikował go w r. 1951 Pius XII.