W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Nowel on z Faenzy, pokutnik z III Zakonu (1200-1280). Urodził się w 1200 r. w Faenzie (Włochy) w rodzinie rzemieślniczej. Również on sam był szewcem. Mówią biografowie, że w młodości po-ciągały go radości światowe: dobre wino, jedzenie, wesołe towarzystwo i zabawy. Kiedy poważnie zachorował, miał czas, by przemyśleć swoje postępowanie. Wtedy wstąpił w szeregi członków III Zakonu św. Franciszka i wiódł inne życie. W dalszym ciągu pracował jako szewc, ale żył ubogo, pokutował, dużo pościł i spieszył z pomocą biednym. Niezależnie od zawodu szewca wiódł życie pielgrzyma. Potrafił wpłynąć na żonę, aby i ona zmieniła sposób życia. Odtąd robił buty na utrzymanie siebie i rodziny oraz aby sprostać potrzebom biednych. Zmarł 27 VII1280 r. w wieku 80 lat. Pochowany został w marmurowym grobowcu w katedrze św. Piotra w Faenzie.Papież Pius VII zatwierdził jego kult jako błogosławionego 4 VI1817 r.
W Kościele Powszechnym:
Wspomnienie św. Marty, siostry Marii i Łazarza, rodzeństwa, które Pan darzył przyjaźnią. Krzątała się energicznie, by przyjąć Go jak najlepiej; otrzymała wówczas serdeczną wymówkę i naukę o „najlepszej cząstce”. Potem wyraziła Mistrzowi swą bezgraniczną ufność oraz spontaniczną wiarę w zmartwychwstanie. Po raz trzeci pojawiła się w Ewangelii, gdy w Betanii odbywała się uczta dla umiłowanego Pana. Nic więcej o jej losach nie wiemy. Synaksaria greckie wspomniały ją kilka razy, m. in. razem z siostrą jako myrophores, tzn. przynoszące wonności. Natomiast na Zachodzie uważano ją za siostrę Marii Magdaleny i wprzągnięto do cyklu legend prowansalskich. Wystarczają nam przecież relacje Ewangelii i w nawiązaniu do nich przemawia nam do przekonania patronat, jaki pobożność przyznała jej nad gospodyniami domowymi i hotelarzami.
W Troyes, we Francji, Św. Lupusa, biskupa. Był jednym z reprezentantów episkopatu, o którym powiedziano, że tworzyli go „inżynierowie cywilizacji”. Razem ze św. Germanem z Auxerre jeździł do Wielkiej Brytanii dla zażegnania niebezpieczeństwa pelagianizmu. W czasie najazdu Attyli był zakładnikiem. Zmarł około r. 478.
W Trondheim, w Norwegii, św. Olafa, króla. Syn Haralda, zginął w r. 1030 w bitwie pod Stilestad i od razu otoczony został czcią wiernych. Rychło też zaczęto uważać go za męczennika, a następnie za patrona całego kraju. Posiadamy wczesne opowieści o jego czynach i cnotach.