W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Maria Katarzyna Troiani, dziewica z III Zakonu Regularnego (1813-1887), założycielka Zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek od Niepokalanego Serca Maryi (Misjonarek Egipskich)
Urodziła się w Giuliano di Roma 1911.8. 13 r. Na chrzcie otrzymała imiona Konstancja Dominika Antonia. W 6 roku życia na skutek tragedii rodzinnej wraz z bratem zostali sierotami. Umieszczono ją i wychowywano w sierocińcu przy klasztorze św. Klary od Miłości w Ferentino, w którym też w 1829 r. przywdziała habit św. Klary, przyjmując imię Maria Katarzyna od św. Róży z Viterbo. Po złożeniu profesji zakonnej przez wiele lat była wychowawczynią i nauczycielką sierot. Już w 1835 r. doszła do przekonania, że jej powołaniem jest praca misyjna, ale pragnienie to ziściło się dopiero w 1859 r., kiedy to wikariusz apostolski w Egipcie, biskup Perpetus Guasco, wezwał ją tam razem z pięcioma siostrami.
Matka Maria Katarzyna zmarła w klasztorze w Clot-Bey w Kairze 6 V 1887 r. Pochowana została na kairskim cmentarzu katolickim. W 1922 r. szczątki jej przeniesiono na cmentarz Franciszkanów, stamtąd zaś w 1949 do kaplicy w Clot-Bey, wreszcie w 1967 r. do kaplicy nowego domu generalnego zgromadzenia w Rzymie, przy ulicy jej imienia. W Niedzielę Białą, 14 IV 1985 r., papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną.
Również 5 maja Św. Maria od św. Natalii, dziewica i męczennica z III Zakonu Regularnego (1864-1900)
Joanna Maria Guerguin urodziła się 5 V 1864 r. w Belle-Isleen-Terre (Bretania, Francja) w ubogiej rodzinie. Dzieciństwo i młodość przeżyła w rodzinnym domu, pracując i modląc się. Kiedy franciszkanki misjonarki Maryi przybyły do San Brieuc, kilka kilometrów od jej domu, zwróciła się do nich z prośbą o przyjęcie, by całkowicie poświęcić się Bogu przez modlitwę, pracę i uświęcenie siebie i innych. W 24 roku życia stała się misjonarką Maryi, przyjmując imię Maria od św. Natalii. Była cichą : pracowitą zakonnicą, lubiła życie skupione, modlitewne, spokojne.
Została posłana do Kartaginy, ale z powodu stanu zdrowia wnet wróciła. Niestrudzona praca w duchowej atmosferze radości franciszkańskiej i cierpienie fizyczne to dwie charakterystyczne cechy pokornej i pobożnej s. Marii od św. Natalii. Nazywała siebie i pragnęła być „osiołkiem św. Franciszka”. Pewnego razu powiedziała swoim współsiostrom: „Gdybym wcale nie cierpiała, myślałabym, że Pan mnie nie miłuje”. Śpiewając z innymi Te Deum, została ścięta 9 VII 1900 r. Beatyfikował ją papież Pius XII24 XI1946 r., a kanonizował 1 X 2000 r. Jan Paweł II.
Kościele Powszechnym:
W Hildesheim, w Niemczech, św. Gotarda, biskupa. Wyświęcony przez św. Wolfganga z Ratyzbony, zrazu był opatem w Nieder alteich. Od r. 1022 do 1038 rządzi! kościołem w Hildesheim. Kaplica wybudowana w Alpach ku jego czci dała początek znanym nazwom miejscowym.
W Chełmży bł. Juty, wdowy. Urodziła się około 1220 r. w Turyngii. Rychło owdowiała. Około 1256 r. Anno von Sangerhausen, wielki mistrz krzyżacki w latach 1256—1273, jej powinowaty, zaprosił ją do zarządzanego przez siebie kraju. Osiadła wówczas w pustelni nie opodal Chełmży. Codziennie przybywała stamtąd do miasta, by wysłuchać mszy św. i posługiwać chorym. Cieszyła się powszechnym zaufaniem. Zmarła prawdopodobnie w dniu 12 maja 1260 r., ale od XVII w. czczono ją przede wszystkim w dniu dzisiejszym. Do odnowienia czci przyczynił się Zygmunt m oraz jezuicki hagiograf Fryderyk Szembek. On to na żądanie króla sporządził jej życiorys.
W Neapolu bł. Nuncjusza Sulprizio. Straciwszy ojca, młodość miał niezwykle ciężką. Wykorzystywany przez wuja kowala, ciężko zachorował i dostał się do szpitala. Zabłysnął wówczas wieloma cnotami. Przytułku udzielił mu potem pułkownik Wochinger, w którego domu zmarł w r. 1836, mając zaledwie lat dziewiętnaście. Beatyfikował go w r. 1963 Paweł VI.