Wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Maria Józefa Rossello, dziewica z III Zakonu (1811-1880), założycielka Zgromadzenia Córek Matki Boskiej Miłosierdzia. Urodziła się 27 V 1811 r. w Albisoła Marina koło Savony (Włochy) jako czwarta z dziewięciorga dzieci skromnej i niezamożnej rodziny. Na chrzcie św. otrzymała imię Benedykta. Od dzieciństwa wyróżniała się nabożeństwem do Ukrzyżowanego i Matki Bożej oraz umiłowaniem biednych i opuszczonych. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. W 19 roku życia musiała udać się do Savony, by tam podjąć pracę jako służąca i niańka. Marzyła o życiu zakonnym, ale nie miała posagu wy-maganego w miejscowych klasztorach. Przez 7 lat posługiwała w szlacheckiej rodzinie Monleone, która traktowała ją jak przybraną córkę. W krótkim czasie przeżyła śmierć matki, brata, 17-letniej siostry Józefiny, w końcu ojca. Po śmierci ojca stała się główną podporą rodziny. Gdy biskup Augustyn Mari poprosił ją, aby zajęła się uczeniem ubogich dziewcząt, zgłosiła swą gotowość Wywarła na biskupie dobre wrażenie, dlatego powierzył jej oraz trzem innym dziewczętom z Albisoli dwie szkółki. Dało to początek Zgromadzeniu Córek Matki Boskiej Miłosierdzia; fundacja nosi datę 10 VIII 1837 r. 22 X tegoż roku odbyły się pierwsze obłóczyny sióstr. Benedykta przyjęła imię Maria Józefa i stała się pierwszą matką generalną, ekonomką i mistrzynią nowicjatu. Celem zgromadzenia jest nauczanie i wychowanie biednych dziewcząt oraz opieka nad chorymi. Zmarła 7 XII 1880 r. w Savonie, mając 69 lat. Papież Pius XII kanonizował ją 12 VI 1949 r.
Również 7 grudnia Bł. Ambroży z Benaguacil, kapłan i męczennik z I Zakonu (1870-1936)
Alojzy Vails Matamales urodził się 3V 1870 r. w Benaguacil (Hiszpania) i następnego dnia został ochrzczony w parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Był synem Walentego Vallsa i Marianny z domu Matamales. Do kapucynów wstąpił w 28 V 1890 r., pierwsze śluby złożył 28 V 1891 r., wieczyste natomiast 30 V 1894 r. Został wyświęcony na kapłana 22 IX 1894 r. i Mszę św. prymicyjną celebrował w klasztorze Kapucynów w Sanlúcar de Barrameda (Kadyks). Był bardzo skromnym zakonnikiem, pokornym i rozmodlonym. Oddawał się kaznodziejstwu, posłudze w konfesjonale i kierownictwu duchowemu. Kiedy wybuchła rewolucja, przebywał w klasztorze w Massamagrell i musiał się schronić w domu pani Marii Orts Iloris w Vinalesie, gdzie został resztowany 24 VIII 1936 r. Tej samej nocy wywieziono go poza Vinalesę i stracono. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 11 III 2001 r. w Rzymie w grupie 233 męczenników hiszpańskich.
W Kościele powszechnym:
W Mediolanie św. Ambrożego, biskupa, doktora Kościoła. Był katechumenem i zarządcą Liturgii, gdy lud nieoczekiwanie obrał go biskupem. Tak więc w r. 374. przyjąwszy chrzest, został głową kościoła w mieście, które posiadało wówczas duże znaczenie. Wkrótce potem dał się poznać ze swoich pism moralno-ascetycznych, egzegetycznych i dogmatycznych. Nie zawsze były oryginalne, ale zjednały mu rychło autorytet w Kościele powszechnym. Doszły do tego listy, homilie i hymny. W r. 390 skłonił cesarza Teodozjusza do publicznej pokuty za rzeź Tesaloniczan. Sam zmarł w r. 397, w dniu, w którym przypada wielki piątek. Z tego to względu od najdawniejszych czasów jego wspomnienie obchodzono w rocznicę wyniesienia na stolicę biskupią.
W Mezopotamii św. Atenodora, męczennika. Był mnichem. Poddano go okrutnym torturom, a potem skazano na ścięcie. Zanim kat zdołał wyrok wykonać, sam padł trupem, natomiast Atenodor, modląc się, spokojnie oddał ducha Bogu. Stało się to na początku IV stulecia.
W Savonie, we włoskiej Ligurii, św. Marii Józefy Rossello, założycielki sióstr pod wezwaniem Matki Boskiej Miłosiernej. W r. 1837 przy współpracy biskupa De Mari założyła dwie szkółki. W dwa lata później złożyła profesję zakonną, a w r. 1840 objęła kierownictwo nowej społeczności. Gdy zakonnice wzięły udział w ratowaniu dotkniętych epidemią, rozwój ich zgromadzenia wydawał się zapewniony. Założycielka zmarła w r. 1880. Kanonizował ją w r. 1949 Pius XII.