W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Julian od św. Augustyna, brat z I Zakonu (1553-1606). Urodził się w 1553 r. w Sorii w Kastylii (Hiszpania). Jego rodzice to Andrzej Martinet (Francuz zbiegły z Tuluzy przed kalwinami) i Katarzyna z Gutierrezów. W młodym wieku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Salcedzie. Od samego początku aż do przesady pokutował i umartwiał się, poradzono mu więc, aby opuścił zakon. Z powodu jego natarczywych próśb ponownie został przyjęty i znowu wydalony. Wówczas zamieszkał w pobliżu klasztoru, wiodąc życie pustelnicze. Gorąca miłość pobudzała go do zrozumienia bliźniego, nędza biedaków skłaniała do współczucia: interesował się ich potrzebami, pocieszał słowami, prosił bogatych, aby wspomagali ich materialnie oraz zapewniali im pracę. Pokarm i jałmużnę dzielił z ubogimi. Jako kwestarz spotykał się z różnymi ludźmi. Uzdrawiał chorych, pomnażał żywność. Kapłani i profesorowie uniwersytetów zwracali się do niego po radę i dziwili się, jak przedziwnie roztropne są jego wypowiedzi. Życie jego było pełne umartwień i pokuty, zarazem czyste, proste i niewinne, wypełnione dobrymi uczynkami. Zmarł, przyjąwszy sakrament chorych 8 IV 1606 r. Wkrótce zaczęto nazywać go „świętym”. W Alcali jedna z ulic nosi nawet nazwę św. Juliana. Papież Leon XII beatyfikował go 23 V 1825 r.
W kościele Powszechnym:
W Pontoise, we Francji, św. Waltera, opata. Wcześnie wstąpił do benedyktynów. Gdy obrano go opatem, kilkakrotnie starał się o uchylenie decyzji, a potem salwował się ucieczką. Groźba kar kościelnych przywiodła go z powrotem do Pontoise. Zmarł w r. 1095. Jego szczątki podniósł w r. 1153 Hugo z Amiens, biskup Rouen. Była to jedna z ostatnich elewacji, uznanych za równoznaczną z kanonizacją.
W Namur, w Belgii, bł. Julii Billiart. Pochodziła z Pi- kardi. Gdy miała 31 lat, została sparaliżowana. Nieco później przeniosła się do Amiens, a następnie do Bettencour. Tam to ks. Varin dostrzegał w niej uzdolnienia do pracy katechetycznej. W r. 1803 otworzyła w Amiens sierociniec, a wkrótce potem zjednała sobie współpracownice. W rok później w czasie nowenny do Najśw. Serca Jezusowego poczuła się uzdrowioną. Mogła teraz objąć przeło- żeństwo w rozrastającej się społeczności, dla której ks. Varin sporządził regułę. Na skutek nieporozumień z biskupem z Amiens zmuszona jednak była usunąć się do Namur. Tam, udarowana łaskami mistycznymi, zmarła w r. 1816. Beatyfikował ją Pius X (1906).