wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej:
Franciszek urodził się w 1567 r. w pobliżu Monterrey (Hiszpania). Studiował na uniwersytecie w Salamance, gdzie wielu podziwiało go z racji jego mądrości i czystości ducha.
Jako młodzieniec przyjął habit św. Franciszka w Zakonie Braci Mniejszych prowincji św. Jakuba z Compostelli. Wszyscy widzieli w nim anioła pobożności i niewinności. Szybko wstępował w górę po drabinie doskonałości serafickiej. Będąc diakonem, udał się z o. Piotrem Ortizem na Filipiny jako misjonarz. Przyjąwszy święcenia kapłańskie i ukończywszy studia w Manili, wraz z o. Marcinem od Wniebowstąpienia wyjechał do Japonii, gdzie Bóg przygotował mu palmę męczeństwa.
9 XII 1596 r. został aresztowany w Osace. Przewieziono go z towarzyszami do Meako, 2 I 1597 r. ucięto mu część lewego ucha. Stamtąd zabrano go wraz z innymi braćmi do Nagasaki, gdzie zimnego poranka 5 II 1597 r. został ukrzyżowany, mając 30 lat. Współbracia hiszpańscy dowiedziawszy się o jego śmierci, powiedzieli, że osiągnął potrójną aureolę: męczeństwa, świętości i niewinności.
Eurozja, zwana „Mamą Różą”, urodziła się 27 IX 1866 r. w Quinto Vicentino, w rodzinie wieśniaczej. Nauczyła się pisać i czytać Pismo Święte, Katechizm, Historię Świętą i Floteę. Pomagała mamie w zawodzie krawieckim, a potem została mistrzynią krawiectwa. W 12 roku życia przyjęła Pierwszą Komunię Świętą. Należała do Stowarzyszenia Córek Maryi w parafii Marola. Przedmiotem jej pobożności byli: Duch Święty, Żłóbek, Ukrzyżowany, Tabernakulum, Najśw. Maryja Panna i dusze w czyśćcu. W wieku 18 lat Eurozja była panienką poważną, pobożną, pracowitą i miłą. Wielu młodzieńców starało się o jej rękę. W 1885 r. Różyczka (tak do niej zwracała się rodzina) wstrząśnięta została poważnym wydarzeniem w sąsiedniej rodzinie. Przez pół roku, każdego ranka udawała się do sąsiadów, aby zatroszczyć się o sierotki i uporządkować dom. Idąc za radą rodziców i samego proboszcza, po gorącej i ustawicznej modlitwie, postanowiła w wieku 20 lat poślubić wdowca Karola Barbana, ojca dwóch maleńkich córek. W małżeństwie tym przyszło na świat dziewięcioro dzieci. Rodzina zaadoptowała też kolejnych czworo. Przykładna i świątobliwa matka i małżonka sprawiła, że jej dom stał się szkołą życia chrześcijańskiego i świętości. Należała od Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Trzech synów obrało kapłaństwo, w tym jeden w zakonie św. Franciszka.
Błogosławiona Eurozja jest przykładem świętej żony i matki, którą Kościół ukazuje w czasach kryzysu rodziny. Jako żona i matka żyła w ewangelicznej prostocie ofiarą złożoną z siebie na ołtarzu miłości Boga i bliźniego. Jej codzienność to życie rodzinne, którego trudy i cierpienia, radości i nadzieje przyjmowała w nieustannym szukaniu woli Bożej i w służbie bliźnim, zwłaszcza opuszczonym, chorym i potrzebującym.
W kościele powszechnym:
W starożytnym Noricum, na terenie dzisiejszej Austrii, św. Seweryna. Łagodził on obyczaje i nędzę ludności nękanej najazdami barbarzyńców i rozlicznymi niepokojami. Zmarł w Favianae, czyli w dzisiejszym Gottweig w r. 482. Szczątki przeniesiono później pod Neapol. Życie Seweryna opisał jego uczeń Eugippius.
W Ratyzbonie św. Erharda, biskupa. Wiele o nim nie wiemy, ale jego wczesny kult zaświadczony został dobrze w twórczości hagiograficznej. Prawdopodobnie zmarł on w r. 689.
W Wenecji św. Wawrzyńca Iustiniani. Syn patrycju-szowskiego rodu, w jedenastym roku życia uciekł z ojcowskiego domu i schronił się u kanoników regularnych. W r. 1433 został biskupem, a w szesnaście lat później pierwszym patriarchą rodzinnego miasta. Zmarł w r. 1455. Jego życiorys skreślił bratanek Bernard Iustiniani. Kanonizował go w r. 1724 Benedykt XIII.