wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Adiut, brat i męczennik z I Zakonu (+1220)
Brat Adiut razem z czterema współbraćmi został ścięty w Marrakeszu, stolicy Maroka, 16 1 1220 r. U zarania zakonu franciszkańskiego pierwsi bracia oddali życie dla Ewangelii i przykładem swym zapalili wielu naśladowców do świadczenia o Chrystusie i Jego Królestwie aż do przelania własnej krwi. Papież Sykstus IV kanonizował Adiuta 7 VIII 1481 r.
Św. Eustochia Calafato, dziewica z II Zakonu (1434-1485)
Eustochia urodziła się w miejscowości Annunziata koło Messyny 25 III 1434 r. jako córka hrabiego Bernarda Calafato i Matyldy Colonny. Na chrzcie św. otrzymała imię Smeralda. Od najmłodszych lat wychowywana była pobożnie i religijnie. Gdy miała 11 lat, ojciec pragnął, by poślubiła kupca z Messyny. Ona jednak postanowiła poświęcić się Chrystusowi za wzorem matki, która wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i prowadziła w rodzinie życie niemal zakonne. W zakonie Klarysek przyjęła imię Eustochia. Pragnęła upodobnić się do Chrystusa Ukrzyżowanego i uzyskać palmę męczeństwa. Ciało poddawała niezwykłym umartwieniom, postom, długim modlitwom.
Siostra Jakuba Pollicino, która wiernie i starannie opisała życie św. Eustochii, podaje, iż święta spędzała całe godziny przed Najświętszym Sakramentem. Gdy tylko mogła, „udawała się do Kościoła przed Jezusa Eucharystycznego i w pewnej odległości – czuła się bowiem niegodna stać bliżej – rzucała się na ziemię, z najwyższym szacunkiem składając dziękczynienie Panu”.
Papież Pius VI dnia 14 IX 1782 r. zaliczył ją w poczet błogosławionych, a Jan Paweł II dnia 11 VI 1988 r. kanonizował ją w Messynie.
W Kościele Powszechnym
W Rzymie Św. Fabiana, papieża, który rządził Kościołem w latach 236—250. Śmierć męczeńską poniósł za panowania Decjusza. W r. 1854 De Rossi odkrył na cmentarzu Kaliksta nagrobną płytę z jego imieniem.
Tamże św. Sebastiana, męczennika. Wiemy o nim niewiele, mimo to spowity został w barwne legendy i z czasem stał się jednym z najbardziej popularnych orędowników i patronów. Poświęcono mu też liczne i wspaniałe dzieła. Do niedawna w liturgii wspominano go razem ze św. Fabianem, ale ostatnio wspomnienia, których połączenie nie było historycznie uzasadnione, rozdzielono.
W Ławrze Sahel pod Jerozolimą św. Eutymiusza, jednego z najsłynniejszych mnichów palestyńskich. Zmarł w r. 473 w wieku lat dziewięćdziesięciu siedmiu. Kościół grecki dopatruje się w nim głównego organizatora swej liturgii. Cyryl ze Scytopolis pozostawił nam doskonałą biografię tego wielkiego męża.