wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej
Bł. Gabriel Ferretti, kapłan z I Zakonu (ok. 1385-1456) Urodził się około 1385 r. w Ankonie (Włochy) w hrabiowskiej rodzinie Liberotta i Alwizy z Sacchettich. W 18 roku życia wbrew woli rodziców wstąpił do braci mniejszych. Po święceniach kapłańskich pracował wśród biednych i chorych. Wkrótce zyskał przydomek „ojciec Ankony”. W 1425 r. jako gwardian klasztoru św. Franciszka w Alto odnowił go i poszerzył. W latach 1425 i 1427 z heroiczną odwagą spieszył z wszelką pomocą zadżumionym.
W 1434 r. powierzono mu posługę ministra prowincjalnego. Papież Eugeniusz IV udzielił mu uprawnień na zakładanie nowych klasztorów, w których miał być zachowywany pierwotny duch zakonu. Pomimo różnych prac nigdy nie zapomniał o klasztorze św. Franciszka w Alto oraz o swoich krajanach z Ankony. Pałał serdeczną miłością i nabożeństwem do Matki Najświętszej. Bóg obdarzył go łaską charyzmatów: przepowiadania i uzdrawiania. Jego krewniaczka Kassandra nie mogła chodzić. Ojciec Gabriel dotknął ją i zrobił znak krzyża – odtąd potrafiła już chodzić o własnych siłach. Zmarł w Ankonie 12 XI 1456 r. Papież Benedykt XIV potwierdził jego kult 19 IX 1753 r.
Również 11 listopada Bł. Bonawentura z Puzol, kapłan i męczennik z I Zakonu (1897-1936)
Juliusz Esteve Flors urodził się 9X1897r. w Puzol (Hiszpania) jako syn Wincentego Esteve i Józefy z domu Flors, którzy mieli dziesięcioro dzieci.
Naukę rozpoczął w seminarium serafickim. Następnie wstąpił do kapucynów 15 IX 1913 r., pierwsze śluby złożył 17 IX 1914 r., a śluby wieczyste 18 IX 1918. Studia kontynuował w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim, wieńcząc je doktoratem z filozofii. W Rzymie też, 26 III 1921 r., przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Filipos, Józefa Palica. W obliczu prześladowań religijnych został zmuszony do opuszczenia klasztoru i prowadzenia ukrytego życia modlitwy Schronił się w domu rodzinnym w Carcagente, gdzie został aresztowany przez członków komitetu miasta Puzol dnia 24 IX 1936 r. w celu złożenia wyjaśnień. Nocą 26 IX razem z innymi więźniami został przewieziony na cmentarz w Gilet (Walencja), gdzie został zamordowany. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 11 III 2001 r. w Rzymie w grupie 233 męczenników hiszpańskich.
W kościele Powszechnym:
W Tours, we Francji, św. Marcina, biskupa. Pochodził z Panonii, może z Szombathely. Mając 15 lat, wstąpił do armii. W Amiens rozegrała się słynna scena rozpołowienia płaszcza żołnierskiego, którym okrył biedaka. W r. 356 opuścił armię i udał się do św. Hilarego, biskupa Poitiers. Wróciwszy następnie do Panonii, do wiary skłonił swą matkę. Potem osiadł jako pustelnik na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui. W r. 361 w Ligugé założył klasztor, który dał początek życiu zakonnemu w Galii. W dziesięć lat później lud obrał go biskupem Tours. Nowy klasztor założył potem w Marmoutier. Przeprowadził także wyprawy misyjne nad środkową Loarą oraz do krajów Senenów i Eduów. W sprawie aktualnego wówczas pryscylianizmu postępował łagodnie, mimo to naraził się jego zwolennikom oraz niektórym członkom własnego kleru. Zmarł w r. 397 w Condes. Pochowano go w Tours, dokąd niebawem ściągać zaczęły tłumy pielgrzymów. Opiewało go także wielu znakomitych pisarzy, natomiast jego patronaty rozsiane były po całym chrześcijańskim świecie.
W Konstantynopolu św. Teodora Studyty. Wcześnie wstąpił do klasztoru na górze Olimp. W r. 795 został opatem. Ale już w rok później za nieprzejednaną postawę wobec rozwodu cesarza poszedł z mnichami na wygnanie. Po paru latach mógł osiąść w stolicy, w klasztorze założonym przez konsula Studiusa. Tak to stał się „studytą”. Nowy klasztor rozwinął się nadzwyczajnie, a liczba mnichów dosięgła tysiąca. Nakreślił im program, stworzył hierarchię i zabezpieczył sprawy ubóstwa. Te reformatorskie zabiegi rozszerzyły się szybko. W czasie drugiej fazy obrazoburstwa znów poszedł na wygnanie. Zmarł w r. 826 na jednej z Wysp Księżycowych, pozostawiając sporą spuściznę literacką.
W Grottaferrata koło Rzymu św. Bartłomieja, opata. Był trzecim następcą i biografem św. Nila, założyciela tego italo-greckiego opactwa. Zmarł w r. 1065.