wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Berard, kapłan i męczennik z I Zakonu (1220)
Berard, kapłan Zakonu Braci Mniejszych, wspaniały mówca i znawca języka arabskiego razem z czterema współbraćmi oddał życie za Chrystusa w Marrakeszu 16 I 1220 r.
Pragnąc palmy męczeństwa i zdobycia nowych wyznawców dla Chrystusa, Franciszek z Asyżu chciał udać się do Maroka przez Hiszpanię, ale choroba zmusiła go do powrotu do Włoch. Nie inaczej było z wyprawą do Syrii. Nawałnica morska rzuciła statek, na którym się znajdował, na brzeg Dalmacji, a stamtąd powrócił do Ankony. Podróż misyjną odbyli jego współbracia: Berard, Piotr, Akursjusz, Adiut i Otton. Głosząc Ewangelię Chrystusa w Maroku, zostali pochwyceni, osadzeni w więzieniu, biczowani, a w końcu ścięci. Kiedy ta wiadomość dotarła do św. Franciszka, pełen radości rozpłakał się i zawołał: „Teraz mogę powiedzieć z całym przekonaniem, że mam pięciu prawdziwych braci mniejszych”. Zmasakrowane i zmaltretowane ich ciała przetransportowano do Coimbry, gdzie widział je kanonik regularny, Ferdynand Męczeńska śmierć pięciu franciszkanów spowodowała to, że Ferdynand przeszedł do Zakonu Braci Mniejszych i stał się wielkim św. Antonim z Padwy. Papież Sykstus IV kanonizował Berarda 7 VIII 1481 r.
Bł. Józef Tovini, brat z III Zakonu (1841-1897)
Józef urodził się 14 III 1841 r. w Cividate Camuno w skromnej, ubogiej, ale pobożnej rodzinie. Z pomocą materialną krewnych ukończył szkołę podstawową, liceum i zapisał się na studia prawnicze w Padwie. W 1859 r. zmarł jego ojciec Wtedy rektor powiedział do niego: „Jeśli twoja rodzina nie jest w stanie ci pomóc, instytut pokryje wszystko”. Potem zmarła mu matka. W 1865 r. po doktoracie przeprowadził się do Brescii, gdzie pracował jako adwokat. Mając 34 lata, poślubił Emilię Carbolani, z którą miał dziesięcioro dzieci. Syn Franciszek został misjonarzem jezuickim, a córki Maria i Klotylda zakonnicami. Tovini mawiał: „Bez wiary dzieci nasze nigdy nie będą bogate, z wiarą nigdy nie zaznają biedy”.W wieku 40 lat wstąpił w szeregi III Zakonu przy kościele św. Franciszka w Brescii (u franciszkanów konwentualnych). W 1882 r. w uroczystość Biedaczyny z Asyżu złożył śluby tercjarskie. W 1884 r. Józef Tovini został wybrany przełożonym wspólnoty ter- cjarskiej w Brescii i pełnił ten urząd aż do śmierci. Żył ubogo. Józef Tovini był człowiekiem modlitwy, czcicielem Eucharystii i Matki Bożej, zachowując regułę tercjarską, która zaprasza i zachęca do zachowywania Ewangelii Jezusa Chrystusa za przykładem Biedaczyny z Asyżu, dla którego Chrystus był inspiratorem i centrum życia z Bogiem i ludźmi. Zmarł 16 I 1897 r. Papież Jan Paweł II beatyfikował go w Brescii 20 IX 1998 r.
w Kosciele Powszechnym
W Rzymie św. Marcelego, papieża, zmarłego w r. 309. Swój krótki pontyfikat poświęcił reorganizacji Kościoła po prześladowaniach dioklecjańskich. Dużo przykrości doznał ze strony tzw. lapsi — chrześcijan, którzy w czasie prześladowań upadli, a potem nie chcieli poddać się warunkom pojednania. Przeżył także wygnanie, ale męczennikiem, jak chcieli niektórzy, nie był.
W Arles św. Hilarego, biskupa. Na wyspie leryńskiej, znanej dziś pod jego imieniem założył ośrodek życia zakonnego, który rychło nabrał wielkiego znaczenia. W latach 426—429 rządził kościołem arlezjańskim.
W Maroku pięciu pierwszych męczenników franciszkańskich: kapłana Ottona, subdiakona Berarda oraz braci Piotra, Alekursjusza i Adiuta. Zostali ścięci na rozkaz sułtana Mostansera w r. 1220. Gdy do świętego zakonodawcy doszła wieść o tym, miał powiedzieć: „Teraz słusznie mogę powiedzieć, że mam braci”.