W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Konrad z Piacenzy, pustelnik z III Zakonu (1290-1351). Konrad Confalonieri urodził się około 1290 r. w zamożnej rodzinie. Za młodu był rycerzem. W 1313 r. podczas polowania rozpalił ognisko, by wypłoszyć zwierzynę, tymczasem wywołał pożar. Nie zdawał sobie sprawy, jaką spowoduje klęskę. Namiestnik Piacenzy skazał na śmierć przypadkowo przyłapanego człowieka, podejrzanego o umyślne podpalenie. Gdy Konrad dowiedział się o tym, natychmiast się zgłosił i wyznał winę, po czym wynagrodził wyrządzoną ludziom krzywdę, oddając poszkodowanym cały swój i żony majątek. Za obopólną zgodą małżonka Konrada wstąpiła do klarysek w Piacenzie, a on w 1315 r. przywdział habit III Zakonu św. Franciszka. Odtąd wiódł żywot wędrownego ascety. Jako pielgrzym pokuty nawiedzał liczne włoskie sanktuaria. W 1343 r. przybył na Sycylię, gdzie w pobliżu miasteczka Noto w jednej z grot założył pustelnię i tam zamieszkał. Zmarł 19 II 1351 r. po 8 latach bardzo surowego życia, które budowało wielu. Pochowano go w Noto w kościele św. Mikołaja. Święty Konrad wraz ze św. Mikołajem patronują temu miastu. Papież Urban VIII dnia 12 IX 1625 r. zaliczył go w poczet świętych.
w Kościele Powszechnym:
W Mediolanie św. Mansweta, biskupa. Wracając z Rzymu, miał zapaść na zakaźną chorobę, która grasowała w Ligurii. Zmarł, zanim dotarł do bram miasta. Działo się to około r. 680. Niczego pewnego poza tym o nim nie wiemy.
W Benewencie św. Barbata, biskupa. Rządził kościołem benewentańskim w czasie, gdy osiedlający się tam Longobardowie byli jeszcze na wpół poganami. Brał udział w kilku synodach. Zmarł w r. 682.
W Noto, na Sycylii, bł. Konrada z Piacenzy. W czasie polowania spowodował pożar, o co posądzono, a następnie na śmierć skazano jakiegoś niewinnego człowieka. Wyznał wówczas swą winę, a potem opuścił dom i jako pustelnik-tercjarz wiódł życie pokutne. Zmarł w r. 1351.