W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Józef z Kupertynu, kapłan z I Zakonu (1603-1663)
Józef Maria Desa urodził się 17 VI 1603 r. w Kupertynie (Włochy). Ojciec jego, Feliks Desa, był stolarzem i pracował na zamku Pinelli. Matka, Francescina z domu Banaca, była pobożna, pokorna i szlachetna, i to ona zajmowała się przede wszystkim wychowaniem Józefa. Mając 7 lat, poważnie zachorował. Cudownie uzdrowiony za przyczyną Matki Bożej Łaskawej z Galatone, wzrastał w cnotach i pobożności. Miewał ekstazy i zachwycenia, dlatego w okolicy nazywano go „gapą” (bocca aperta).
Poprosił o przyjęcie do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, ale uznano, że się nie nadaje. Zgłosił się do kapucynów – ci też orzekli po jakimś czasie to samo. W końcu przyjęli go jednak bracia mniejsi konwentualni w charakterze brata zakonnego w Grotelli. U konwentualnych miał już wuja i stryja. Wkrótce wszedł w grono kleryków. W 1627 r. złożył profesję wieczystą, przyjmując święcenia niższe i wyższe Wiele czasu poświęcał nauce, ale intelektualnie był słaby.
Znał dość dobrze Pismo św. (na pamięć) i był gorliwym naśladowcą św. Franciszka. Rzetelnie oddał się pracy apostolskiej, przy tym Bóg obdarzył go licznymi charyzmatami, jak darem lewitacji i ekstaz. Wiele osób za jego pośrednictwem uzyskiwało łaski od Boga. Pałał też szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej.
Pielęgnował nabożeństwo do Jezusa cierpiącego i do Matki Bożej. Układał piękne hymny i modlitwy Bóg doświadczał go też licznymi cierpieniami w chorobach. Ostatnia z nich, złośliwa febra, na którą zapadł w sierpniu 1663 r., zabrała go z tego świata w Osimo dnia 17 IX. Papież Klemens XIII ogłosił go świętym 16 VII 1767 r.
Również 19 września Bł. Franciszek od Najświętszej Maryi, kapłan i męczennik z I Zakonu (+l627)
Urodził się w Alvernajo w pobliżu Toledo (Hiszpania). Jako młodzieniec wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, gdzie był ogólnie podziwiany z racji cnotliwego życia i inteligencji. Po otrzymaniu święceń kapłańskich miłość Boga natchnęła go, by udać się do Japonii jako misjonarz i głosić Ewangelię.
W 1623 r. razem ze współbratem Meksykaninem bł. Bartłomiejem Laurelem przybył do Japonii, gdzie dynamicznie rozwijał działalność apostolską. Miał szczęście, że tam zetknął się ze wspaniałym katechistą, którego później w więzieniu przyjął do zakonu jako brata i który także był jego współtowarzyszem w męczeństwie – z bł. Antonim od św. Franciszka.
Pewnego dnia goszcząc u rodziny bł. Gaspara Vaza w Nagasaki, razem z o. Bartłomiejem Laurelem i kilkoma tercjarzami, został aresztowany i skazany na śmierć.
Ojca Franciszka od Najświętszej Maryi stracono na Wzgórzu Męczenników w Nagasaki 16 VIII 1627 r. 7 VII 1867 r. błogosławiony papież Pius IX zaliczył go w poczet błogosławionych.
W Kościele Powszechnym:
W Neapolu św. Januarego, biskupa Benewentu. Mamy wczesne świadectwa jego kultu. Prawdopodobnie wiele wycierpiał od arian. Zmarł w czasie lub po powrocie z wygnania. Często wspominano go razem z towarzyszami, duchownymi z okolic Benewentu.
W Canterbury, w Anglii, św. Teodora z Tyru, biskupa. Kształcił się w Atenach. W Italii został mnichem. W r. 668 wyświęcono go na biskupa i wysłano na Wyspę. Rządy w Kościele anglosaskim rozpoczął od zwołania synodu. Rozgraniczył wówczas diecezje, zorganizował prowincję kościelną, począł wprowadzać zachodnią dyscyplinę w zakresie administracji, obrzędów i kalendarza. Na wysoki poziom podniósł także szkołę katedralną. Tak to przygotował rządzony przez siebie Kościół do zadań, jakie niebawem wyznaczy mu historia. Zmarł w r. 690. Potomni wystawili mu piękne świadectwa. Hołd złożył mu zwłaszcza Wielebny Beda, historyk kościoła angielskiego.
W Villefranche, we Francji, Św. Emilii de Rodat, założycielki zgromadzenia Świętej Rodziny. Nie od razu odnalazła swoją życiową drogę. Także później przejść musiała wiele prób i przeciwności. Wyszła z nich zwycięsko, bogata w doświadczenia, które wykorzystała w rozrastającym się zgromadzeniu. Zmarła w r. 1852. Beatyfikował ją w r. 1940 Pius XII. W dziesięć lat później ten sam papież dokonał kanonizacji.