W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Marcin od Wniebowstąpienia, kapłan i męczennik z I Zakonu (1567-1597)
Marcin od Wniebowstąpienia urodził się w 1567 r. w szlacheckiej rodzinie Aguirre w Vergarze w pobliżu Pampeluny (Hiszpania). W wieku 15 lat, będąc uzdolniony intelektualnie, został posłany na uniwersytet do Alcali, na studia filozofii i teologii. W 1585 r. wstąpił do klasztoru Franciszkanów w Augnon. Po złożeniu profesji wieczystej został wysłany do klasztoru św. Bernardyna w Madrycie, gdzie świecił przykładnym życiem, podejmując wielkie umartwienia i surową pokutę. Przyjąwszy święcenia kapłańskie, zapragnął głosić Chrystusa niewiernym, a otrzymawszy zgodę, udał się z o. Piotrem Ortizem do Meksyku w 1590 r. W 1596 r., wraz ze swoim uczniem Franciszkiem Blanco, udał się do Japonii, gdzie poświęcił się działalności. Pod koniec 1596 r. zaczęło się prześladowanie chrześcijan w Japonii. Ojciec Marcin został aresztowany wraz z trzema tercjarzami franciszkańskimi: Joachimem Sakakibarą, Tomaszem (15 lat) i Antonim Kosaki (13 lat). Wraz z jezuitami Pawłem Miki, Jakubem Kisai i Janem Soanem z Goto został przewieziony do więzienia do Meako, gdzie byli więzieni także inni chrześcijanie.
W kościele powszechnym:
Wspomnienie Bazylego z Cezarei oraz Grzegorza z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła. Przyjaźń, jaka połączyła ich w czasie wspólnych studiów w Atenach, pogłębiła się, gdy przebywali w zaciszu klasztornym. Mimo to nie obeszło się bez rozdźwięków i różnic. Dzięki nim ci dwaj wielcy kapadocczycy wzajemnie się uzupełniają. Bazyli stał się prawodawcą monastycyzmu wschodniego, a jako biskup Cezarei zasłynął z umiejętności teologicznych oraz ze sprawności w organizowaniu dobroczynności. Zmarł w r. 379. Grzegorz przeżył go o lat jedenaście. Zmarł w odosobnieniu, do którego schronił się, gdy zrezygnował z godności patriarchy konstantynopolitańskiego. Pozostawił po sobie pamięć wielkiego teologa, humanisty i poety.
W Nowej Korbei, w Westfalii, Św. Adelarda. Był podobno wnukiem Karola Młota. On w każdym razie stał się jednym z założycieli opactwa w Corvey, w diecezji Paderborn, które zasłynęło później z prac misyjnych podejmowanych w Niemczech Północnych oraz w Skandynawii. Przez jakiś czas uważało się je także za prawnego zwierzchnika Rugii. Adelard zmarł w r. 837.