W rodzinie Franciszkańskiej:
Bł. Hipolit Galantini, brat z III Zakonu (1565-1619), założyciel Kongregacji św. Franciszka od Nauki Chrześcijańskiej Urodził się w 1565 r. we Florencji
w rodzinie robotniczej. Jego rodzicami byli Filip i Maria Ginewra z Zuffolich. Od młodości pracował jako tkacz sukna. Był człowiekiem szlachetnym, poważnym i rozważnym. Chwile wolne od zajęć i od pracy poświęcał religijnemu wychowaniu dzieci, a szczególnie tych z ulic. W nauczaniu katechizmu wykazał takie zdolności, że kardynał Aleksander de Medici, późniejszy papież Leon XI, mianował go ministrem nauki chrześcijańskiej w archidiecezji florenckiej. 14 X 1602 r. przy oratorium, które ufundowali mu mieszkańcy Florencji, przyjął habit tercjarski i założył Kongregację św. Franciszka z Asyżu od Nauki Chrześcijańskiej. Podobne kongregacje powstały w Lukce, Pistoi, Modenie i w Volterrze. Brat Hipolit poświęcił się całkowicie apostolstwu nauczania religijnego, szczególnie ubogich dzieci. Przez 14 lat znosił ogromne cierpienia w duchu ofiary i poddania się Bogu. Hipolit zmarł we Florencji 20 III 1619 r., w 54 roku życia. Papież Leon XII beatyfikował go 12 VII 1825 r.
w kościele powszechnym
Na wysepce Farne, u brzegów Anglii, św. Kutberta, biskupa. Wcześnie znalazł się wśród mnichów. Po synodzie w Whitby został przeorem i opowiadał się za romanizacją liturgii celtyckiej. Potem schronił się w pustelni na wysepce Farne. Na żądanie króla Nortumbrii i innych przyjął w r. 683 sakrę i został biskupem w Lindisfarne. Ścisłą łączność utrzymywał z mniszkami w Tynemouth. Pod koniec swych dni schronił się znów na ulubionej wysepce, by przygotować się na śmierć. Nastąpiła w r. 687. Wkrótce potem sporządzono jego życiorysy. Chwale Kutberta swego pióra użyczył także św. Beda.
W Fcntenelle, we Francji, św. Wulframa, biskupa. Urodził się w rodzinie związanej z Merowingami. Około r. 690 wyniesiono go na stolicę biskupią w Sens. Nie wiemy, kiedy z niej zrezygnował i nawiązawszy kontakt z mnichami w Fontenelle, rozpoczął apostołowanie we Fryzlandii. Pod koniec życia wrócił do opactwa
i tam zmarł około r. 700 lub nieco później.
W Gyor, na Węgrzech, bł. Maurycego Csak, nazywanego nieraz Maurycym Panońskim. Po trzech latach małżeństwa jego żona wstąpiła do dominikanek, on zaś do dominikanów. Zasłynął u nich z bogomyślnoici i miłości bliźniego. Zmarł w r. 1338.