21 maja wspominamy

W rodzinie franciszkańskiej:

Św. Iwon Bretanii, kapłan III Zakonu (1253-1303). Pierwszym i może najsławniejszym patronem adwokatów jest św. Iwon, któ­remu nadano tytuł „obrońca ubogich”. W rzeczywistości był on nie tylko obroń­cą ubogich, ale ich przyjacielem, bratem, dobroczyńcą i ojcem. Urodził się 17 X 1253 r. w Bretanii (Francja). Dobrze wychowany przez po­bożną i bogobojną matkę studiował naj­pierw w Orleanie, a potem w Paryżu teo­logię i prawo. Mimo młodego wieku wyświęcony na kapłana, przyjął urząd oficjała sądu bi­skupiego. Rozwiązywał ważne i zawiłe sprawy. Był sprawiedliwy, nie miał wzglę­du na wysoką pozycję osoby, lecz każdy biedny, każda wdowa i sierota, każdy uci­skany i prześladowany mogli liczyć na je­go opiekę i obronę. Był bystry i mądry. Honory i zaszczyty mu się nie podobały, więc poprosił biskupa, by mógł pracować jako proboszcz. I tak się stało. Wnet przyjął habit pokuty III Zakonu św. Franciszka. Jako tercjarz ko­chał ubóstwo franciszkańskie, a szczególnie miłował biednych. Swój dom urządził bardzo skromnie i ubogo, posiadał tylko najkonieczniejsze rzeczy. Jego przyjaciółmi stali się ubodzy, chorzy, sieroty, wdowy. Gdy poważnie zachorował i nie mógł już więcej pomagać mate­rialnie swoim biedakom, spieszył z pomocą duchową, dobrym słowem, radą, a także czyniąc liczne cuda przez rozmnażanie chleba i przemie­nianie wody w wino. Wycieńczony chorobą i spracowany zmarł 19 V 1303 r., mając 50 lat. Święty Iwon był jednym z najbardziej popularnych świętych północnej Francji i patronem praw­ników. Papież Klemens VI kanonizował go 19 V 1347 r.

Również Bł. Ludwik zBesançon  kapłan i męczennik z I Zakonu (1720-1794)

Jan Chrzciciel Jakub Ludwik Ksawery Loir urodził się 11 III 1720 r. w Besançon jako syn Jana Ludwika, dyrektora mennicy, i Elżbiety z do­mu Juliot. Został ochrzczony tego samego dnia w kościele św. Piotra w Besançon. W 1740 r. wstąpił w Lyonie do klasztoru Kapucynów, który nazywa­no „Małym Lasem”. Starał się, by być posłusznym i poddanym, a nie rządzić – jak mawiał. Wyrazem tego było całkowite oddanie się pracy dla zbawienia ludzi, wiele godzin spędzając w konfesjonale. Nie skąpił czasu dla ludzi chorych, starszych i biednych. Miał 74 lata, kiedy pojawiły się okrutne prawa rewolucji francuskiej. Bronił się przed nimi, powołując się na swój podeszły wiek. Gdy kaso­wano klasztory, udał się do Burbonii, ale tam w 1793 r. został uwięziony i razem z grupą starszych i chorych kapłanów został deportowany do Rochefort. Po zwolnieniu udał się do klasztoru św. Dominika w Montargis, gdzie pragnął odszukać dwie siostrzenice Ostatecznie 31 III 1794 r. został aresztowany w departamencie L’Allier, skąd 16 V przetransportowano go do Rochefort i skierowano do pracy w kamieniołomach. 19 V 1794 r., gdy więźniowie obudzili się, znaleźli go martwego na kolanach na miej­scu, które zajmował. Jan Paweł II beatyfikował go w Rzymie 1 X 1995 r.

W kościele powszechnym

W Egipcie św. Serapiona Syndonity. Przydomek otrzy­ma! dlatego, że przez cale życie spowija! się w ten sam całun. By! jednym z tych wielkich ascetów, którymi w IV stuleciu za­ludniły się pustynie egipskie. Szeroko o nich opowiada Palladiusz w swej Historii Luzjańskiej. W Vienne nad Rodanem św. Teobalda, biskupa. Stolicę swą objął prawdopodobnie już w r. 957. W r. 994 z jego inicjaty­wy w Anse pod Lyonem odbył się synod, na którym omawiano sprawę celibatu księży. Zmarł w r. 1001. Jego cześć zaaprobo­wał dopiero Pius X (1903).

W Marsylii bł. Karola Józefa Eugeniusza de Mazenod. Wychowywał się we Włoszech, gdzie jego rodzice schronili się w czasie Rewolucji. W r. 1811 przyjął święcenia kapłańskie. W trzy lata później, gdy ozdrowiał po przejściu tyfusu, zdecydował się założyć zgromadzenie kapłanów, którzy by poświęcili się głosze­niu słowa Bożego po wsiach. Doszło do tego w r. 1816 w Aix i wtedy właśnie powstało zgromadzenie Oblatów Maryi Niepoka­lanej. Sam założyciel kontynuował świetną działalność kaznodziej­ską. W r. 1837 objął po stryju rządy w diecezji marsylskiej. Na­znaczył je stworzeniem 22 nowych parafii, budową wielu kościo­łów, w tym bazyliki Notre Dame de la Garde, sprowadzeniem licznych kongregacji zakonnych i wielu innymi pożytecznymi dzie­łami. Zmarł w r. 1861. Beatyfikował go w r. 1975 Paweł VI.

Scroll to Top