W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Brygida Szwedzka, wdowa z III Zakonu (1303-1373), założycielka Zgromadzenia Najświętszego Zbawiciela. Urodziła się w 1303 r. w Finstad (Szwecja) jako córka księcia Szwecji Birgera i Ingeburdisy, potomków królów gockich. Brygida była jedną z najwybitniejszych postaci Kościoła, świętych i mistyków XIV w. Chociaż od najmłodszych lat odznaczała się głęboką wiarą i marzyła o wstąpieniu do klasztoru, to jednak mając 14 lat, po-słuszna ojcu poślubiła Ulfa Gudmarssona, księcia Nerycji, z którym miała ośmioro dzieci, wśród nich była późniejsza wybitna święta średniowiecza – Katarzyna Szwedzka. Po śmierci męża Brygida wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i osiadła w klasztorze związanym z cystersami, gdzie prowadziła bardzo surowe życie ascetyczne. W tym też czasie doznała objawień i pod ich wpływem zaczęła pisać listy do możnych tego świata, przepowiadając im przyszły los. Największą sławę i trwałe miejsce
w historii Kościoła zapewniły jej listy z 1352 r. pisane do papieża Innocentego VI (1352-1362), przebywającego w Awinionie, w których usiłowała nakłonić go do powrotu do Rzymu. Mimo iż nie odniosło to skutku, Brygida kontynuowała korespondencję także z jego następcą, papieżem Urbanem V (1362-1370), który pod wpływem jej listów powrócił jednak do Rzymu w 1367 r., choć z powodu zamieszek wnet go opuścił. Jej zabiegi i apele kierowane do papieży przyczyniły się jednak w wielkim stopniu do położenia kresu niewoli awiniońskiej, choć ona sama już tego nie doczekała. Brygida kilkakrotnie pielgrzymowała do Rzymu,
a także do Ziemi Świętej (1371-1372). Wkrótce po tej ostatniej pielgrzymce zmarła w Rzymie 23 VII 1373 r. Ciało jej zostało przewiezione do Szwecji i złożone
w klasztorze w Vadstenie. Papież Bonifacy IX kanonizował ją 7X1391r.
Również 23 lipca Bł. Krystyn Gondek, kapłan i męczennik z I Zakonu (1909-1942). Wojciech Stanisław Gondek urodził się 6 IV 1909 r. we wsi Słona
w parafii Zakliczyn nad Dunajcem jako syn Jana i Julii z domu Cicha. Związany z franciszkanami z Zakliczyna, po szkole podstawowej podjął dalszą naukę
w kolegium serafickim przy klasztorze Braci Mniejszych we Lwowie. Po ukończeniu szóstej klasy wstąpił do zakonu; został przyjęty do prowincji Matki Bożej Anielskiej i otrzymał imię Krystyn. Do klasztoru nowicjackiego w Wieliczce przybył 15 VIII 1928 r. Śluby czasowe złożył 26 VIII 1929 r., a wieczyste – 18 IV 1933 r. w Przemyślu. Tam też odbył studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym. 21 VI 1936 r. został wyświęcony na kapłana w katedrze przemyskiej przez biskupa Franciszka Bardę. Po prymicjach w Zakliczynie został skierowany do pracy w Chełmie Lubelskim, a następnie do Włocławka, gdzie pełnił funkcję wikariusza parafialnego przy kościele Franciszkanów. W listopadzie 1939 r., w czasie masowych aresztowań wśród duchowieństwa, w tym także bł. biskupa Michała Kozala, oraz zamknięcia katedry i kościołów parafialnych we Włocławku, franciszkanów pozostawiono na razie w spokoju. W tej sytuacji zorganizowano duszpasterstwo parafialne, powierzając je trzem będącym na wolności franciszkanom; jednym z nich był o. Krystyn Gondek. Jednak 26 VIII 1940 r. wkroczyło do klasztoru gestapo i oznajmiono zakonnikom, że mają się udać do Niemiec na naukę języka, ponieważ Włocławek (Leslau) jest miastem niemieckim i obowiązuje tu język niemiecki. 12 XII 1940 r. wszyscy duchowni zostali przetransportowani do Dachau. Ojciec Krystyn otrzymał numer 22779. Wycieńczony dostał się na rewir. Przed pójściem do obozowego szpitala pożegnał się słowami: „Do zobaczenia w niebie!”. Według kartoteki obozowej zmarł 23 VII 1942 r. Beatyfikował go w grupie 108 polskich męczenników z czasów II wojny światowej dnia 13 VI 1999 r. w Warszawie papież Jan Paweł II.
W Kościele Powszechnym:
W Rawennie św. Apolinarego, biskupa i męczennika. Śmierć poniósł prawdopodobnie w drugiej połowie II stulecia, ale uczniem apostolskim nie był.
W Marsylii św. Jana Kasjana, mnicha. Był autorem wielu dzieł, m. in. sławnych Konferencji z ojcami, które w monastycyzmie zachodnim stały się utworem klasycznym.