wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Jan Kapistran, kapłan z I Zakonu (1386-1456)
Urodził się 24 VI 1386 r. w Capestrano w Abruzzach (Włochy) jako syn „barona z Północy”. Po studiach prawniczych w Perugii przez króla Neapolu Władysława Andegaweńskiego został mianowany doradcą i kancelistą, a w 1413 r. zarządcą w kilku miastach. W czasie nieustających wojen włoskich dostał się do niewoli u kondotiera Malatesty. W więzieniu przeżył wizję i pod jej wpływem zmienił życie. Po wyjściu na wolność wstąpił do braci mniejszych obserwantów, gdzie przejął się ideami św. Bernardyna ze Sieny, swego mistrza propagującego kult Imienia Jezus i Matki Najświętszej. Jako kapłan głosił z wielką gorliwością Słowo Boże w całej prawie Europie. Dużo czasu poświęcał spowiadaniu i organizowaniu dzieł charytatywnych, zwłaszcza szpitali.
Na soborze we Florencji przyczynił się do pojednania Ormian. Od 1454 r. całkowicie poświęcił się organizowaniu walki przeciw zalewającym Bałkany Turkom. Głosił kazania, prosił, werbował tercjarzy i narażał się na niebezpieczeństwo śmierci.
Nazywano go apostołem zjednoczenia Europy i czczono jako cudo-twórcę. Zmarł 23 X 1456 r. w Ilok (dziś Sremska Mitrovica) koło Bel-gradu (Serbia). Papież Aleksander VIII kanonizował go 16 X 1690 r.
W Kościele Powszechnym
W Pawii św. Seweryna Boecjusza. Słynny filozof i mąż stanu, skazany został przez Teodoryka za to, że spiskował z patry-cjatem rzymskim i Bizancjum. Zasłynął jako autor traktatu O pociechach filozofii. Zginął w r. 524. Lud uznał go za męczennika, ale ten lokalny kult został zaaprobowany dopiero w r. 1883.
W Konstantynopolu Św. Ignacego, patriarchy. Uwikłany w ówczesne spory, długo przebywał na wygnaniu i wiele wycierpiał od swych zagorzałych przeciwników. Zmarł w r. 877.