W rodzinie Franciszkańskiej:
Św. Piotr Wangerman, współpracownik misji franciszkańskiej i męczennik (+l900). W dzieciństwie został przyjęty do sierocińca w misji franciszkańskiej. Przez całe życie wdzięczny był za to misjonarzom. Podczas procesu beatyfikacyjnego powiedziano o nim: „Był bardzo dobrym człowiekiem, ustawicznie starał się spełniać przykazania Boże”. Pomagał także chińskiemu księdzu Piotrowi Su, który w kilka dni po 9 VII również oddał życie za wiarę. Piotr Wang dwa lata przed śmiercią został zatrudniony w misji Tajuenfu jako kucharz w seminarium. Tę posługę spełniał w duchu wierności i poświęcenia. Bardzo przeżył prześladowania bokserów Jako prawdziwy syn Kościoła katolickiego nie zaparł się swej wiary i 9 VII 1900 r. został ścięty. Papież Pius XII dnia 24 XI 1946 r. zaliczył go w poczet błogosławionych, a kanonizował go Jan Paweł II dnia 1 X 2000 r. w grupie 120 męczenników chińskich.
W Kościele Powszechnym:
W starożytnym Sirmium, Sremskiej Mitrovicy, w Jugosławii, męczenników Montana i Maksymy. W czasie prześladowania ratowali się ucieczką. Pochwycono ich i wówczas Montana wrzucono do rzeki. Jaką śmiercią zginęła Maksyma, nie wiemy.
W Saragossie, w Hiszpanii, św. Brauliona, biskupa. Syn biskupa Grzegorza z Osmy, a brat Jana, biskupa Saragossy, po tym ostatnim wstąpił na tamtejszą stolicę i kierował nią w latach 631—649. Współpracował wtedy z Izydorem z Sewilli i sporządził kilka dziełek. Dla rozbieżności, jaką wykazują dawne roczniki, jego wspomnieniu wyznaczono termin koniekturałny.
W Werden św. Ludgera, biskupa, apostoła Fryzów i Westfalii. Był uczniem Grzegorza z Utrechtu oraz sławnego Alkuina. Po powrocie z Yorku, pracował nad chrystianizacją Fryzów, ale w czasie powstania Sasów, kraj opuścił. Przebywał wówczas w Rzymie i na Monte Cassino. Karol Wielki wezwał go w r. 787 do powrotu. Ewangelicznym słowem przeorał wówczas Fryzję, ale pracował także wśród Sasów i docierał do Danii oraz Helgo- landu. Wśród ośrodków zakonnych, które pozakładał, najsłynniejsze stały się Werden oraz Minigardenford. To ostatnie stało się zalążkiem dla miasta Munster, którego Ludger został biskupem. Zmarł on w r. 809 w Bilerbeck, ale pochowano go w Werden. Pozostawił po sobie Żywot Grzegorza z Utrechtu.