Wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej
Bł. Bernardyn z Fossy, kapłan z I Zakonu (1420-1503)
Bernardyn Amici, kaznodzieja i pisarz franciszkański, urodził się w 1420 r. w Fossie koło Akwili (Włochy). Doktoryzował się w Perugii. W 1445 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Apostołował przy klasztorach w Gubbio i Stroncone oraz w innych klasztorach Umbrii. Kilka razy był wybierany na ministra prowincjalnego. Pracował w Czechach i w Dalmacji; był także prokuratorem generalnym zakonu w kurii rzymskiej. Kilkakrotnie uczestniczył w kapitułach generalnych zakonu. Dwukrotnie odmówił przyjęcia godności biskupiej. Był doskonałym kaznodzieją. Napisał kilka dzieł z teologii i historii. Jako wierny syn św. Franciszka i naśladowca Jezusa współpracował ze św. Bernardynem ze Sieny i św. Janem Kapistranem. Skopiował w swoim posługiwaniu z życia św. Bernardy na ze Sieny ducha wiary i skupienia, roztropność, pokorę, umiarkowanie i zapał o chwałę Bożą. Przemierzał miasta i wioski, głosząc kazania i nawracając grzeszników i oziębłych. Ostatnie lata życia spędził w Abruzzach, gdzie zakładał nowe klasztory. Zmarł 27 XI 1503 r. w klasztorze św. Juliana koło Akwili. Papież Leon XII potwierdził jego kult jako błogosławionego 26 III 1828 r.
W kościele Powszechnym:
Świąteczne wspomnienie św. Andrzeja, apostoła. Pochodził z Betsajdy i był rybakiem. Zrazu pasjonowało go przepowiadanie Chrzciciela, ale gdy z ust Jana usłyszał: „Oto Baranek Boży”, poszedł za Jezusem, a bratu z zapałem oświadczył: „Znaleźliśmy Mesjasza”. W Kanie był świadkiem pierwszego cudu. Po cudownym połowie został wyraźnie wezwany. Zareagował bez wahania. Odtąd należał do najbliższych. Był zawsze pod ręką, pośredniczył, rzutko spełniał polecenia. Wolno przypuszczać, że po Zesłaniu Ducha Świętego apostołował w Poncie i Bitynii, może także w Scytii i Tracji, a w końcu w Epirze i Achai. Wedle świadectwa z IV w. zginął w Patras, pożegnawszy z krzyża zebranych wyznawców. Miało się to stać w r. 60. Relikwie w IV stuleciu przeniesiono do Bizancjum, a w r. 1208 do Amalii. Głowę natomiast od r. 1462 przechowywano w Rzymie. W r. 1964 oddano ją Grekom. Poprzez stulecia Andrzej czczony był żywo zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.
W Ratyzbonie, w Niemczech, bł. Fryderyka. Był u augustianów skromnym bratem. Zajmował się prostymi pracami domowymi, ale równocześnie posługiwał biednym. Zmarł w r. 1329. Jego kult zaaprobował w r. 1909 Pius X.
W Launceston, w Anglii, św. Kutberta Mayne, męczennika. Już w czasie studiów w Oxfordzie zbliżył się do katolików. Gdy otrzymał z kontynentu listy od Grzegorza Marin i Edmunda Campiona, nakazano jego aresztowanie. Uciekł wówczas do Douai. Odbył tam studia teologiczne, a w r. 1576 został kapłanem. Wkrótce potem wrócił do ojczyzny. Przez jakiś czas przebywał w Kornwalii, ale rychło go wyśledzono. Zginął w r. 1577. Wraz z innymi męczennikami angielskimi kanonizował, go w r. 1970 Paweł VI.