W rodzinie Franciszkańskiej:
Św. Jan Czang, seminarzysta i męczennik z III Zakonu (1877-1900)
W chwili wybuchu prześladowań w północnym Szansi były dwa seminaria duchowne: wyższe w Ta-juen-fu, w którym przebywało około dwudziestu młodych kleryków, i niższe w Tong-el-kou, gdzie było trzydziestu aspirantów przy klasztorze Franciszkanów. Mogli tam czuć się bezpieczni, bo te tereny były w całości chrześcijańskie. Tymczasem w nocy 27 VI 1900 r. zniszczono i spalono kościoły i domy protestanckie. Wtedy biskup postanowił przekazać wszystkich seminarzystów chińskiemu kapłanowi, by zatroszczył się o nich i wysłał ich do rodziców. Siedmiu seminarzystów zostało pochwyconych u bram miasta
i doprowadzonych do prefekta. Jan Czang, pierworodny spośród pięciu synów Szymona i Marii U, wstąpił do seminarium w 11 roku życia. W 1897 r. otrzymał niższe święcenia, a kilka miesięcy później otrzymał habit tercjarski. Był żywym chłopcem, który z trudem się opanowywał. Czynił jednak postępy w nauce
i pobożności. Jego kolega z seminarium tak napisał o nim: „Jan pilnie się uczył i zachowywał regulamin seminarium. Miał żywy charakter, ale był wzorem dla innych kolegów. Czynił postępy w nauce chińskiego. Pewnego razu upomniany przez o. Eliasza Facchiniego, uznał swoją winę i pokornie przeprosił”. Zginął od ciosu szablą 9 VII 1900 r. Papież Pius XII zaliczył go w poczet błogosławionych 24 XI 1946 r., a kanonizował go Jan Paweł II dnia 1 X 2000 r. w grupie 120 męczenników chińskich.
W Kościele Powszechnym:
W Persji św. Beniamina, diakona i męczennika. Gdy za panowania Jezdegerda I i Bahrama IV, a więc w latach 420—422 wybuchło prześladowanie, dostał się do więzienia i cierpiał w nim długo. Wypuszczono go pod warunkiem, że zaprzestanie apostołowania. Wkrótce potem aresztowano go po raz drugi
i ścięto. Mówią o nim historycy bizantyjscy oraz syryjska Pasja.
W okolicach Parmy św. Gwidona z Pompozy, opata. Wychowywał go ponoć jakiś pustelnik. Wcześnie przyjął habit zakonny i wcześnie obrano go opatem. Cesarz Henryk III wezwał go do swego boku do Piacenzy. Zmarł w drodze w r. 1046.
W Udine, w północnych Włoszech, bł. Bonawentury Tornielli, serwity. Był najpierw przeorem domu w Rzymie. Otrzymawszy od Sykstusa IV tytuł kaznodziei papieskiego, przebiegał Etrurię i posiadłości weneckie. W r. 1488 został wikariuszem generalnym swego zakonu. Zmarł w czasie pracy wielkopostnej w r. 1491. Jego cześć zaaprobował w r. 1911 Pius X.