W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Piotr Chrzciciel Blâsquez, kapłan i męczennik z I Zakonu (1545-1597)
Piotr urodził się na zamku Św. Stefana koło Avili w Hiszpanii w 1545 r. jako syn Piotra i Marii Blasąuezów. Po ukończeniu nauki w Avili uczęszczał na uniwersytet w Salamance. W 1564 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Po ukończeniu studiów teologicznych przyjął święcenia kapłańskie. Wykładał filozofię
i teologię oraz był gwardianem w kilku wspólnotach. W 1580 r. otrzymał pozwolenie na wyjazd do Meksyku, gdzie przebywał 3 lata i założył kilka klasztorów. W 1583 r. udał się na Filipiny, gdzie apostołował wśród ludności tubylczej i przeszczepił Zakon Braci Mniejszych.
W 1593 r. udał się z pięcioma współbraćmi do Japonii jako misjonarz. Pierwszy rok przeżył w małym domu zakonnym wśród cierpień i niezrozumienia. Potem otrzymał zezwolenie na przepowiadanie Chrystusa. W ciągu dwóch lat rozwinął szeroką działalność apostolską, założył kilka domów zakonnych, dwa szpitale dla biednych i trędowatych oraz wielu nawrócił.
8 XII 1596 r. został aresztowany. Piotr został ukrzyżowany 5 II 1597 r.
Błogosławiony papież Pius IX kanonizował go 8 VI 1862 r.
W Kosciele Powszechnym:
W Nagasaki, w Japonii, Pawła Miki i dwudziestu pięciu towarzyszy męczeństwa, ukrzyżowanych i przeszytych włócznią jak Zbawiciel, w r. 1597. Sześciu z nich było hiszpańskimi franciszkanami, trzech — japońskimi jezuitami, a siedemnastu — laikami. Gdy ginęli, Paweł z krzyża wygłosił wspaniałe kazanie, wyznając w nim radość z tego, że umiera za wiarę. Podobnie zachowali się inni. Kanonizował ich w r. 1862 Pius IX. Ostatnio wprowadzeni zostali do litanii o wszystkich świętych oraz do kalendarza liturgicznego Kościoła zachodniego, ale z uwagi na tradycyjne wspomnienie św. Agaty ich własne przesunięto o jeden dzień.
W Arras, w północnej Francji, św. Wed asta, nazywanego gdzieniegdzie Gastonem. Miał brać udział w nawróceniu Klodwi-ka, króla Franków. Był potem biskupem, który kierował chrystianizacją okolic Cambrai i Arras. Zmarł w r. 540.
W opactwie Elno, w północnej Francji, św. Amanda. Pochodził z Gaskonii. Zrazu był mnichem. Potem przez 15 lat żył w ścisłym odosobnieniu. Po podróży do Rzymu odczuł wezwanie do pracy apostolskiej, a w r. 629 otrzymał sakrę, zostając biskupem ad praedicandum. Ewangelizował okolice Gandawy i Antwerpii. Następnie osiadł w Maastricht. Po jakimś czasie raz jeszcze podjął wędrówki misyjne. Pozakładał też kilka opactw. Pod koniec życia osiadł w jednym z nich. Zmarł w r. 679 lub 676. Flandria uznała go za swego patrona, ale jego kult rozprzestrzenił się także na inne kraje; również na Śląsk.