Bierzmowanie – umocnienie mocą Ducha Świętego

Bierzmowanie – umocnienie mocą Ducha Świętego

Przyjęcie sakramentu bierzmowania winno być znakiem dojrzałości chrześcijańskiej, która uzdalnia człowieka do przyjęcia wszystkich zadań płynących z tego sakramentu.

     Sakrament bierzmowania w sposób ściślejszy wiąże człowieka z Kościołem i Jego Głową – Jezusem Chrystusem. Człowiek dając odpowiedź wiary, pragnie jeszcze ściślej włączyć się w zbawcze dzieło Chrystusa, stąd przyjęcie sakramentu dojrzałości kładzie na bierzmowanego obowiązek świadczenia słowem i czynem o Jezusie (por. KK, 11. Por. także ReP, 27). Owo zjednoczenie bierzmowanego z Kościołem znajduje swoją szczególną symbolikę w osobie szafarza – biskupa, który stoi na czele lokalnego Kościoła, który przyjmuje zewnętrzne i publiczne potwierdzenie pragnienia włączenia się w zbawczą misję Kościoła hierarchicznego i powszechnego.

     Sakrament bierzmowania bardziej niż pozostałe sakramenty związany jest z misją Ducha Świętego, którego Ojciec posłał uczniom po Wniebowstąpieniu Chrystusa (por. J 14,16n). Chrystus obiecuje, że skoro nadejdzie Pocieszyciel, będzie On wspierał wszystkich Jego uczniów w dawaniu świadectwa światu o Chrystusie poprzez znaki  i cuda, by ostatecznie pokonać niewiarę ludzi (por. J 15,26. 16,8-11). Duch Pański da poznać rzeczy przyszłe, w których śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa zyskają nowe światło – staną się  zrozumiałe w swej treści i znaczeniu. Jego mocą ludzie wierzący otrzymają w darze królestwo Niebieskie. Stąd bierzmowanie jawi się jako posłanie, które dla chrześcijan winno stać się moralnym imperatywem, wzywającym do działania. Dwa kluczowe w tym względzie teksty Dz 8,14-17 i Dz 19,1-7 podkreślają, że modlitwa połączona z włożeniem rąk jest formą przekazania Ducha Świętego, którego mogą przyjąć wszyscy ochrzczeni. Nie ma tu bynajmniej mowy o jakimś przymusie, lecz dojrzałość w wierze zasadza się przede wszystkim na pełni daru Ducha, który bierzmowanego czyni członkiem Kościoła i świadkiem Chrystusa. Duch Święty pomaga ochrzczonym postępować według zasad Ducha:

  • nie muszą ulegać pragnieniom cielesnym;
  • dają się prowadzić Duchowi, nie żyjąc już pod prawem, stąd przynoszą owoce miłości, radości, pokoju (por. Ga 5,16-23);
  • otrzymują dar pobożności i modlitwy;
  • otrzymują dar mocy przepowiadania oraz świadczenia o Chrystusie, nauczania tajemnic zbawienia i uzdrawiania.

Duch Święty nieustannie udziela swych darów, obdarzając każdego według swej woli, by Jezus Chrystus mógł żyć pośród swego ludu.

     Bierzmowany umocniony Duchem Świętym, staje się świadkiem wiary, której zalążek otrzymał na chrzcie. Stąd od kandydatów do bierzmowania wymaga się dojrzałości nie tylko intelektualnej i psychicznej, ale przede wszystkim duchowej, która uzdolni ich do świadomego podejmowania zadań płynących z tego sakramentu. Duch Święty, którego znamię wyciska się na duszy bierzmowanego, jest znakiem osoby (por. Rdz 38,18; Pnp 8,6) za którą stoi autorytet (por. Rdz 41,42. Por. KKK 1294-1295).

     W kontekście sakramentu bierzmowania ogromnego znaczenia nabiera oliwa, której symbolika biblijna staje się wymownym znakiem wszystkich skutków sakramentu. Oliwa zatem symbolizuje:

  • obfitość (por. Pwt 11,14);
  • radość (por. Ps 23,5. 104,15);
  • oczyszczenie (namaszczenie przed kąpielą i po niej);
  • elastyczność (namaszczanie atletów, zapaśników);
  • znak uzdrowienia, ponieważ łagodzi kontuzje i rany (por. Iz 1,6; Łk 10,34);
  • daje piękno, zdrowie i siłę.

Oliwa zatem w swej symbolice zawiera wszelkie potrzebne prerogatywy do wypełnienia potrójnej misji Chrystusa króla, proroka i kapłana (por. KKK 1293. Por. także KKK 1305).

     Sakramentalne namaszczenie, które podobnie jak chrzest i kapłaństwo, wyciska swe niezatarte znamię, jest znakiem konsekracji oraz odróżnia chrześcijan dojrzałych (por. Ef 4,13) od tych, którzy są „niedawno narodzeni” (2P 2,2). Sakrament bierzmowania bowiem zobowiązuje do zaangażowania się w życie wiary, Kościoła – w Jezusa Chrystusa (por. KK, 11).

     Skutki sakramentu bierzmowania można właściwie sprowadzić do siedmiu darów Ducha Świętego, które wyposażają człowieka we właściwe dary, potrzebne do realizacji zadań płynących z sakramentu. Darami zatem Ducha Pańskiego są:

  • mądrość, rozum, wiedza – dary, które pomagają w poznawaniu i rozszerzaniu prawdy chrześcijańskiej;
  • pobożność i bojaźń Boża – usposabiają człowieka do wchodzenia w relacje z Bogiem, od którego czerpie on swoją moc;
  • dar rady i umiejętności – uzdalnia do właściwej oceny różnych sytuacji historycznych i ludzkich.

Dary te zatem, podobnie jak Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy, uzdalniają bierzmowanych do odważnego wyznawania Chrystusa, ściślejszego zjednoczenia z Kościołem oraz ukierunkowania na apostolstwo w swoim środowisku (por. KKK 1303).

Sakrament bierzmowania jest tym szczególnym wyróżnikiem, który wprowadza ochrzczonych w świat dojrzałego chrześcijaństwa, w którym liczy się odpowiedzialność za powierzoną sobie misję głoszenia Chrystusa oraz pełne zjednoczenie z Kościołem, którego bierzmowany staje się dojrzałym członkiem.

Scroll to Top